DramaSpennutryllirGlæpamynd
A History of Violence 2005
Frumsýnd: 14. október 2005
Tom Stall had the perfect life... until he became a hero.
87% Critics Myndin segir sögu af rólyndismanninum Tom Stall sem verður hetja í bænum eftir að hafa beitt ofbeldi. Hann lifir hamingjusömu og rólegu lífi með eiginkonu sinni, lögfræðingnum, og tveimur börnum þeirra í smábænum Millbrook í Indiana. En kvöld eitt þá hrynur þessi fullkomna tilvera þeirra þegar Tom kemur í veg fyrir ránstilraun á veitingastað sem hann... Lesa meira
Myndin segir sögu af rólyndismanninum Tom Stall sem verður hetja í bænum eftir að hafa beitt ofbeldi. Hann lifir hamingjusömu og rólegu lífi með eiginkonu sinni, lögfræðingnum, og tveimur börnum þeirra í smábænum Millbrook í Indiana. En kvöld eitt þá hrynur þessi fullkomna tilvera þeirra þegar Tom kemur í veg fyrir ránstilraun á veitingastað sem hann rekur í bænum. Hann skynjar hættu, og tekur af skarið og bjargar viðskiptavinum sínum og drepur tvo eftirlýsta glæpamenn í sjálfsvörn. Honum er hampað sem hetju, en líf hans breytist samstundis. Fjölmiðlar sýna honum mikinn áhuga, og honum er þannig ýtt út í kastljós fjölmiðlanna. Honum líður ekki vel með þessa nýfengnu frægð, og reynir að byrja aftur að lifa sínu rólega og venjulega lífi, en þá kemur til sögunnar dularfullur og ógnandi maður sem kemur í bæinn sem telur að Tom hafi gert honum rangt til mörgum árum áður. Tom og fjölskyldan þurfa nú að takast á við þennan misskilning mannsins, sem og breyttan veruleika þeirra sjálfra. Þau neyðast til að horfast í augu við sambönd sín og ágreiningsefni sem koma upp á yfirborðið.... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
UMFJALLANIR AF ÖÐRUM MIÐLUM
Svipaðar myndir
Gagnrýni (10)
Tom Stall er venjulegur maður eins og þú og ég. Hann rekur lítinn veitingastað, á fallega konu, tvö börn og lifir mjög góðu lífi. Eitt kvöld þegar Tom er að loka staðnum, koma tveir einkennilegir menn og hóta að drepa alla á staðnum. En Tom nær að stoppa þá með hrottalegum afleiðingum og verður hetja meðal fólksins. Næsta dag kemur einkennilegur maður inn á staðinn hans og segir við Tom að hann sé annar en hann er. Þegar maðurinn segir konu Tom frá því hver hann sé í rauninni, fer hún að hafa efasemdir um mann sinn og veltir því fyrir sér: Er Tom ekki sá sem hann segist vera? A History of Violence er stórkostleg mynd. Sagan er mjög athyglisverð hetju/hefndarsaga. Handrit Josh Olsen er mjög vel skrifað. Leikstjórn David Cronenbergs er tær snilld. Leikurinn hjá helstu leikurum, eins og Viggo Mortensen, Mario Bello, Ed Harris og William Hurt er meiriháttar. Og ofbeldið í myndinni er svakalegt og hefur maður varla séð jafn óþægileg atriði í bíómynd í langan tíma. Og er ég alveg á því að A History of Violence sé með bestu myndum sem David Cronenberg hefur gert og með betri myndum sem kom á síðasta ári. 4 stjörnur.
Eftir að hafa lesið umfjöllunina um History of Violence hér á kvikmyndir.is þá varð ég hreinlega að skrifa hér nokkur orð.
Ég held að ég hafi sjaldan séð jafn slaka mynd og þessa. Byrjunin á henni er alveg út úr kortinu þar sem lélegur leikur, verri leikstjórn og þunnur söguþráður fléttast saman í algjöra dellu. Þar sem ég hafði séð marga góða dóma um þessa mynd þá gaf ég ekki upp vonina heldur beið spenntur eftir að myndin byrjaði. Hún byrjaði aldrei! Aftur og aftur komu atriði sem áttu að sýna sálfræðilega togstreitu aðalpersónunnar og hvernig hann barðist við fortíð sína. Þetta var hins vegar svo ótrúverðugt að Tommi og Jenni eru eins og heimildamynd við hliðina á þessu.
Ef þú ert ennþá að velta því fyrir þér að sjá þessa mynd eftir umjöllun mína, þá er það vegna þess að þú hefur gaman að lélegum myndum yfirleitt og þá er ekkert því til fyrirstöðu að skella sér á hana.
Stjörnuna einu gef ég myndinni fyrir skemmtanagildi sem lélegar myndir hafa, svona eftirá. Maður getur sem sagt hlegið að myndinni eftir á og það er nú hollt að geta hlegið.
Þetta er ein af þessum myndum sem hélt mér frá 1. mínútu til loka. Ef þú hefur gaman af spennu- glæpa- sálfræðitryllum, þá er algjör skylda að sjá þessa mynd. Rólegu kaflarnir gera mann ekki rólegan því undirtónninn er einn sá kyngimagnaðasti sem ég hef kynnst í mörg ár. Hún fór vel fram úr væntingum.
Rétt er að taka það fram að ég var vel stemmdur fyrir þessa mynd og bara að vita að David Cronenberg væri leikstjóri gefur myndinni ákveðið forskot. Það eru nokkrar vel blóðugar senur í henni sem eru vitnisburður um handbragð Cronenbergs: Einfaldlega sláandi og allt öðruvísi en maður á að venjast, það er gengið lengra (og dýpra).
En þessi mynd er miklu meira en nokkrar blóðugar senur, þær eru meira krydd heldur en innihald myndarinnar, því það er mikið spilað á spennu og óvissu, einnig innbyrðis átök innan fjölskyldu á krossgötum í kjölfar óvæntra atvika. Einn af aðal kostum þessarar myndar er að það er gjörsamlega ómögulegt er að vita hvað gerist næst, einhver sena er kanski í startholunum og maður hugsar já einmitt, ég veit alveg hvað gerist næst... en svo gerist eitthvað allt annað. Þetta er því miður allt of sjaldgæft þessa dagana.
Ég mæli með þessari mynd, hámarkseinkunn fyrir hámarks skemmtanagildi, hún er spennandi, beitt, gáfuleg og ekki laus við góðan húmor.
Flott mynd! En sérstök og á köflum mjög skrýtin og hefur varla vikið úr huga mínum frá því ég sá hana fyrir einhverjum vikum. Ég vissi að mér fannst hún góð en treysti mér ekki til að skrifa um hana strax. Svoleiðis myndum gef ég alltaf plús, því það þýðir að boðskapur eða áherslur þeirra ná í undirmeðvitundina og til þess þarf hæfileika handritshöfunda og leikstjóra. Enda finnst mér handritið mjög gott. En það get ég tekið undir með öðrum að sum atriði eru of löng og sum atriði eru kannski óþörf. En á heildina litið skapar handritið athyglisverða sögu um mann sem hefur flúið dimma fortíð sína í bókstaflegum skilningi. Söguþráðurinn byggir upp spennu þar sem það á við -og ruglar mann í ríminu inn á milli. Ég þori að fullyrða að það var mun meiri spenna og hasar í myndinni en ég bjóst við, ég bjóst við meiri hádramatík en hún blandaðist svo skemmtilega inn í hasarinn að gat ekki annað en verið hrifin. Eitt hefur þó truflað mig og það er sú staðreynd að Mariu Bello var fengið hlutverk the all american sweetheart happy housewife. Jú hún hefur útlitið, en hæfileikana hef ég aldrei fundið hjá henni og hún var ekki að afsanna þá skoðun fyrir mér hér. Sorglegt, því ég held að hún hafi verið það eina sem ekki gekk upp í myndinni. Því allir aðrir leikarar stóðu sig hreint frábærlega, sérstaklega Viggo Mortensen, Ed Harris og William Hurt, sem eru mér allavega eftirminnilegastir. Karakterarnir þeirra voru mjög sterkir og kaldhæðnin ekki langt undan. Mjög flottir og hraðir bardagar eru í myndinni. Kynlífssenurnar eru ágætis krydd og ein þeirra var þó mikilvægust -þessi í stiganum, þar sem eiginkona Toms ákveður endanlega í hvoru liðinu hún er. Það var svo mjög sniðug hugmynd að blanda skólavandræðum sonarins í söguna, hvernig hann breyttist úr ofursaklausum pilt í sjálfstæðan ungan mann (sem hafði greinilega erft ákveðna eiginleika frá föður sínum). Svo var það sem ég og bíóvinurinn ræddum um, það var stílbreytingin á myndinni. Takið eftir því að í upphafi er þetta svona einfalt all-american lið sem tekur veruleikanum mátulega létt og svo þegar blákaldur veruleikinn bankar upp á breytist allt andrúmsloftið -sumir standa saman en aðrir gera uppreisn. Þessi kaflaskil hækka einkunn myndarinnar frá mér í þrjár og hálfa stjörnu þó að það sé í raun þar sem Maria Bello tapar alveg þræðinum. Tónlistin, myndatakan, hasarinn, og allt annað er að virka mjög vel. Ég mæli með því að allir kíki á þessa mynd, annaðhvort fílarðu hana í botn eins og ég, eða skilur ekkert í þessu lofi mínu hér... Takk fyrir mig!
Ég fór í bíó á þessa mynd fyrir tilviljun, það var þannig að ég ætlaði á aðra en það var uppselt svo að félagi minn stakk upp á þessari og ég tók til. varð alls ekki fyrir vonbrigðum enda vissi ég ekkert við hverju ég átti að búast. eðal mynd hér á ferð að mínu mati. og skemmtilega krydduð með grófum kynlífs senum.