Gunnar Theodór Eggertsson fjallar í kvikmyndapistli um X-Men: Days of Future Past í leikstjórn Bryan Singer.
Síðustu fjórtán ár hefur ofurhetjubíóæðið tröllriðið kvikmyndamenningunni, en rætur þess má m.a. rekja til velgengni fyrstuX-Men myndarinnar, í leikstjórn Bryan Singers, árið 2000. Áður höfðu ofurhetjumyndir almennt þótt áhætta í framleiðslu, þar sem enginn hetja hafði náð góðu flugi á hvíta tjaldinu. Superman frá 1978 var fyrsta stóra ofurhetjumyndin, en serían leið undir lok með slæmum framhaldsmyndum og þegar Batman eftir Tim Burton var gerð rúmum áratug síðar höfðu fáir trú á að hún yrði nokkuð annað en flopp. Batmangekk hins vegar mjög vel og gerði að verkum að ofurhetjur fengu dálítla athygli í upphafi tíunda áratugarins, sem fjaraði þó fljótt út eftir því sem á leið, og Batman & Robin eftir Joel Schumacher frá 1997 varð nokkurs konar dauðahögg yfir ofurhetjumyndum – svo léleg að leikstjórinn hefur beðist afsökunar á myndinni, svo yfirgengilega slæm að næstum allir misstu trúna á að hægt væri að gera góðar, alvörugefnar ofurhetjumyndir. Lesa umfjöllun á Rúv.is