The Sum of All Fears 2002
Aðgengilegt á Íslandi
Frumsýnd: 16. ágúst 2002
27.000 Nuclear Weapons. One is Missing.
124 MÍNEnska
Þegar Rússlandsforseti deyr óvænt, þá kemst til valda maður sem er að mestu leyti óskrifað blað í stjórnmálum. Þessi breyting í Rússlandi veldur mikilli óvissu og taugatitringi á meðan aðila í leyniþjónustu Bandaríkjanna, CIA, þannig að yfirmaður CIA, Bill Cabot, ræður ungan greinanda, Jack Ryan, til að kynna sér ástandið, og gefa ráð varðandi... Lesa meira
Þegar Rússlandsforseti deyr óvænt, þá kemst til valda maður sem er að mestu leyti óskrifað blað í stjórnmálum. Þessi breyting í Rússlandi veldur mikilli óvissu og taugatitringi á meðan aðila í leyniþjónustu Bandaríkjanna, CIA, þannig að yfirmaður CIA, Bill Cabot, ræður ungan greinanda, Jack Ryan, til að kynna sér ástandið, og gefa ráð varðandi stöðu mála. Þá gerist hið óhugsandi; kjarnorkusprengja springur í bandarískri borg og Bandaríkin eru fljót að kenna Rússum um sprenginguna. ... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Svipaðar myndir
Gagnrýni (11)
Langversta Jack Ryan-myndin. Bæði það að Ben Affleck er ákaflega langt fyrir neðan Harrison Ford og Alec Baldwin í gæðaskalanum og þess utan er sagan svo gersamlega út í hött að það hálfa væri fullmikið fyrir minn smekk. Árið 2002 eiga nasistar að reyna að etja Rússum og Bandaríkjamönnum saman í kjarnorkustríð til þess eins að hafa góðan jarðveg fyrir þjóðernisjafnaðarstefnuna að dafna í... kommon, þetta er svo vitlaust að mann vekjar.
Nokkrar þokkalegar senur redda myndinni uppúr algerum skít og ber að nefna að Liev Schrieber og Morgan Freeman eru góðir að vanda. Lesið þó frekar bókina.
Gífurlega traustur spennutryllir gerður eftir sögu Tom Clancy. Ben Affleck fer hér með hlutverk CIA-mannsins Jack Ryan, en Harrison Ford hefur tvisvar sinnum áður farið með sama hlutverk (Patriot Games, Clear and Present Danger). Þrátt fyrir að maður skynji litla tenginu milli fyrri myndanna um Jack Ryan (Affleck enda mun yngri en Ford) stendur Sum of All Fears fyllilega fyrir sínu. Söguþráður myndinarinnar er í örstuttu máli að kjarnorkuvopn kemst í rangar hendur og brátt lendir heimurinn á barmi kjarnorkustyrjaldar. Myndin er vel leikin ásamt því sem myndataka og tæknibrellur eru með besta móti. Eins og margir vita var frumsýningunni myndarinnar frestað um nokkra mánuði eftir atburði 11. septembers í fyrra. Á þeim tíma fannst mér þetta vera óþarfa tilfinningasemi en eftir að hafa séð myndina skil ég ástæðurnar betur. Atriði þar sem kjarnorkusprengja leggur bandaríska stórborg í rúst er töluvert óhugnalegra núna en það hefði verið fyrir ári síðan.
Helgi Páll HelgasonMér hefur alltaf fundist Ben Affleck vera skemmtilegur leikari. Ég er þar í miklum minnihluta, ef ég les rétt úr öllu, en mér hefur alltaf fundist hann hafa ákveðinn sjarma og húmor fyrir sjálfum sér. Það þýðir reyndar ekki að mér finnist allar myndirnar hans vera góðar, eða að hann passi inn í þær allar, en svona er það nú samt. Mér fannst hann vera fínn í Sum Of All Fears. Varð einum of mikill töffari eftir því sem leið á myndina, en góður og ágætlega trúverðugur engu að síður. Morgan Freeman líka. Morgan Freeman gæti ekki verið ótrúverðugur sama hvað hann reyndi. Hann er einn af aðaltöffurum kvikmyndasögunnar, og einstakur leikari líka. Hinir leikarar myndarinnar, James Cromwell, Liev Schreiber o.fl. voru líka bara fínir. Það sem hins vegar gerir myndina fína er það hvað hún er nokkuð klisjulaus. Hún keyrir bara áfram, beint frá einum stað yfir á annan, án þess að flækja hlutina of mikið, nær að byggja upp spennu (með góðri hjálp frá Jerry Goldsmith sem gerir gríðarlega góða tónlist fyrir myndina) og endar síðan. Ekkert klassa eða meistarastykki, heldur solid og vel skrifuð spennumynd, og þær eru orðnar ferlega sjaldgæfar nú á dögum. Ég á í erfiðleikum með að mæla ekki með myndinni, og mæli því með henni.
Þegar ég fór á The Sum of All Fears bjóst ég við þessu venjulega. Mikil hætta skapast, góði kallinn kemur til bjargar, vondi kallinn ferst og öllu verður síðan drekkt í þjóðrembu og væmni undir lokin. En þessi kom mér dálítið á óvart. Hún reynist vera besta myndin um Jack Ryan fyrir utan The Hunt for Red October.
EF þú hefur EKKI séð myndina EKKI lesa lengra!!!!!!
Jack Ryan er hér leikinn af Ben Affleck. Hann fer að starfa fyrir CIA undir handleiðslu Bill Cabot (Morgan Freeman). Nýr forseti er tekinn við í Rússlandi (Ciarán Hinds) og ástand heimsmála er viðkvæmt, sérstaklega út af innrás Rússa í Tsjetsjeníu í óþökk Bandaríkjanna. Á meðan á því stendur hafa óprúttnir menn í Evrópu undir forystu Dressler (Alan Bates) í hyggju að smygla kjarnorkusprengju inn í Bandaríkin, sprengja hana þar og láta líta svo út sem að Rússarnir hafi gert það. Á meðan Bandaríkjamenn og Rússar eru uppteknir við að útrýma hvor öðrum þá getur risið nýtt afl í Evrópu og tekið yfir. Það er undir Ryan og John Clark (Liev Schreiber), sem sér um skítverkin fyrir Bandaríkjastjórn, komið að sjá til þess að þessi illu áform nái ekki fram að ganga og vara forseta Bandaríkjanna (James Cromwell) við í tæka tíð.
Þessi mynd er nokkuð merkileg að mörgu leiti. Hún tekur sjálfa sig alvarlega og gerir ekki lítið úr þeim möguleika að þetta gæti gerst í alvörunni. Þjóðrembu og væmni er blessunarlega haldið í lágmarki og meira er leitast við að byggja upp spennu með því að láta Ryan vera í tímahraki með að gera mönnum viðvart og komast oft ekki áfram vegna skrifræðis. Einhvern veginn er maður nú einum of meðvitaður um að þetta muni nú allt ganga upp hjá honum á endanum til þess að það takist en samt sem áður, heiðarleg tilraun. Það er meira að segja litið á málin frá sjónarhóli Rússanna einnig svo að þeir eru ekki bara einhverjir einsleitir thugs eins og þeir eru oftast sýndir. Annar stór plús. Þriðji stóri plúsinn er að vondu kallarnir í þessari eru viðbjóðslegir. Sannkallaður sori samfélagsins sem maður vonar að muni deyja einhverjum herfilegum dauðdaga í endann. Auk þess eru þeir viðvörun um uppgang fasista í Evrópu (Berlusconi, le Pen, Haider) þótt að ekki sé minnst á uppgang þeirra líka í Bandaríkjunum.
Helsti mínusinn eru leikararnir. Ben Affleck, sem mér finnst ekki mjög góður leikari, nær aldrei að vera trúverðugur eins og Harrison Ford var eða jafnvel Alec Baldwin og er frekar lánlaus hér. Morgan Freeman fær að leika enn eina útgáfuna á sama hlutverkinu og synd að þessi gæðaleikari fái ekki úr meiru að moða. Liev Schreiber er einfaldlega vonlaus leikari. James Cromwell er í svipaðri aðstöðu og Freeman. Sá eini sem vekur einhverja athygli er Ciarán Hinds sem forseti Rússlands, skynsamur maður sem þarf að höndla hið bilaða ástand heimafyrir og síðan Alan Bates sem hið viðbjóðslega illmenni.
Endirinn er afar furðulegur svo ekki sé meira sagt en einhvern veginn svo skrítinn að hann sleppur í mínum bókum.
Þetta er hin fínasta afþreying en hefur einnig heila og er í alvörunni að reyna að seyja eitthvað vitrænt um stöðu heimsmála. Mæli með henni.
Þetta er mynd sem að fyllti allar mínar væntinga og mun meira, hún fylgir ekki alveg öllum formúlum, sem er einmitt mjög gott, og er alls ekki jafn útreiknanleg og maður býst við þó svo að endirinn sé náttúrulega frá Hollywood.
Ben Affleck og Morgan Freeman standa sig með með príði í þessari mjög svo góðu spennu mynd úr smiðju Tom Clancy sem að tekst en og aftur að byggja upp mikla spennu í myndum sínum.
Þessi mynd fjallar um það að valdamenn í nýnasistaflokki komast yfir kjarnorkusprengju og ætla með henni að stýra saman tveimur stórveldum, Bandaríkjunum og Rússlandi, í stríð gegn hvort öðru,góð hugmynd.
Það var eitt sem fór þó alveg ótrúlega mikið í taugarnar á mér, ef að þú ættir flugvél með kjarnorkusprengju á sem að mundi hrapa mundir þú þá bara láta kjarnorkusprenguna liggja þar sem að vélin fórst?
Eini stóri gallinn við myndina sem annars hin besta ræma, með flottum tæknibrellum, þá á ég við stóru sprenginguna.
Þetta er mynd sem er alveg vel þess virði að sjá.
Tengdar fréttir
21.09.2018
Jordan í nýjum Tom Clancy tryllum
17.08.2016
Nýr Jack Ryan er fæddur
02.10.2013
Tom Clancy er látinn