Gagnrýni eftir:
Star Trek0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Besta Star Trek myndin, síðan STIV Þessi mynd, stenst fullkomlega samjöfnuð, við þá bestu af gömlu seríunni, þ.e. Star Trek IV. Star Trek II er reyndar þekktari, en þeir sem hafa ekki séð Star Trek IV, takið þessu sem ábendingu, sem must see mynd.
Eins og aðrar Space Operu myndir, er urmull af staðreyndavillum. Sem dæmi, taka geimför trekk í trekk, mjúkar beyjur, sem einungis eru mögulegar í lofthjúpi. En, Hollywood Space myndir, hafa aldrei snúist um staðreyndir. Heldur, er betra, að skoða þær sem tekknó fantasíur, og láta staðreynda villur, sem vind um eyru, eða nánar tiltekið augu, þjóta :)
Það sem þessi mynd býður upp á, er einfaldlega, lang besti 'space thriller' í mörg herrans ár. Með öðrum orðum, feikna hasar. Hröð atburðarás. Mikið undir - bjarga mannkyni frá tortímingu. Hugumstórar hetjur. Ástarsögur. - - - - Og síðast, en ekki síst, íllmenni, sem hæfir myndinni. Vondur gaur, sem er nógu stór, til að standast samjöfnuð við, og vera alvöru 'challenge' fyrir hetjurnar. Besti vondi gaurinn, í Star Trek seríunni, síða Khan var og hét í ST II - Vrath of Khan.
Fyrir unnendur 'Space' hasarmynda, og þá sem geta ignorað urmul staðreyndavillna, þá mun nýja Star Trek myndin, ekki svíkja!!!!!
Star Trek0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Besta Star Trek myndin, síðan STIV Þessi mynd, stenst fullkomlega samjöfnuð, við þá bestu af gömlu seríunni, þ.e. Star Trek IV. Star Trek II er reyndar þekktari, en þeir sem hafa ekki séð Star Trek IV, takið þessu sem ábendingu, sem must see mynd.
Eins og aðrar Space Operu myndir, er urmull af staðreyndavillum. Sem dæmi, taka geimför trekk í trekk, mjúkar beyjur, sem einungis eru mögulegar í lofthjúpi. En, Hollywood Space myndir, hafa aldrei snúist um staðreyndir. Heldur, er betra, að skoða þær sem tekknó fantasíur, og láta staðreynda villur, sem vind um eyru, eða nánar tiltekið augu, þjóta :)
Það sem þessi mynd býður upp á, er einfaldlega, lang besti 'space thriller' í mörg herrans ár. Með öðrum orðum, feikna hasar. Hröð atburðarás. Mikið undir - bjarga mannkyni frá tortímingu. Hugumstórar hetjur. Ástarsögur. - - - - Og síðast, en ekki síst, íllmenni, sem hæfir myndinni. Vondur gaur, sem er nógu stór, til að standast samjöfnuð við, og vera alvöru 'challenge' fyrir hetjurnar. Besti vondi gaurinn, í Star Trek seríunni, síða Khan var og hét í ST II - Vrath of Khan.
Fyrir unnendur 'Space' hasarmynda, og þá sem geta ignorað urmul staðreyndavillna, þá mun nýja Star Trek myndin, ekki svíkja!!!!!
Flawless0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Demantarán! 
Miðað við það sem gerist og gengur í dag, er þetta dálítið óvenjuleg mynd. Þetta er spennumynd, en samt er enginn drepinn. Það er ekki neinn skotinn. Það eru engir bardagar, né eru til staðar eltingaleikir. Framrás atburða er ekki hröð. Með öðrum orðum, unnendur hefðbundinna spennumynda, sem verða að hafa eltingaleiki og sprengingar á 2. mínútna fresti, til að viðhalda athyglinni, þeim er vinsamlegast bent á að fara á aðrar myndir. En þolinmóðum áhorfendur, þeir geta notið frábærs leiks Michael Cains og Demi Mores. Þeir fá einnig að njóta framvindu, sem er yfir meðallagi hvað það varðar að vera greinilega vel útpæld af handritahöfundum. Fléttan er snjöll, með öðrum orðum, og endirinn alls ekki feikilega fyrirsjáanlegur, þannig að allavegna einhverjum hluta bíógesta ætti að koma hann að óvörum. Þeir sem halda athyglinni út í gegn, þeir munu smám saman átta sig á að raunveruleg spenna um hvað mun gerast næst, hefur læðst aftan að þeim án þess að það sé endilega auðvelt að festa fingur við akkúrat á hvaða augnabliki hún byrjaði. Eftir því sem líður á myndina magnast hún smám saman, eins og vera ber þar til að hún nær hámarki rétt fyrir myndarlok. Fyrir unndendur vandaðra mynda.
The Incredible Hulk0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Hulkurinn rokkar! Þessi mynd var hreinasta skemmtun. Við fáum að kynnast Hulkinum nánar, persónu hans en Evard Norton sem leikur hann (The People Vs. Larry Flynt (1996)) (Fight Club (1999)) o.flr. er ekki þekktur fyrir ofurhetjuhlutverk. Liv Tyler (Steling Beauty 1996) (Armageddon 1998) (Lords of the Rings myndunum,o.flr.) leikur vinkonu hans. En í sem skemmstu sagt er Hulkurinn í byrjun myndarinnar í felum í Brasilíu, gagnvart hershöfðingja sem vill komast yfir hann og nota hann til að búa til vopn, sem vísindamaðurinn sem Hulkurinn annars er vill ekki að eigi sér stað. Það er annars best að fara ekkert dýpra í söguþráðinn. En þeir sem ekki vita, þá er Hulkurinn enn ein ofurhetjumyndin, og vísindamaðurinn sem Evard Norton leikur breitist í Hulkinn ef hann verðu of æstur. Eitt af því fyndna í byrjun myndarinnar er atriði, þar sem hann er að fá leiðsögn í því að stjórna reiði - sem sagt að halda Hulkinum niðri. En eins og vera ber, þegar allt fer í hávaða loft, þá er Hulkurinn ekki langt undan, og þá kemur svo sannarlega sjónarspil. Það þarf varla að taka fram að brellurnar, en Hulkuinn þegar hann byrtist er hrein tölvugrafík, er af allra besta tagi. Hreyfingar Hulksins eru alls ekkert alvarlega gerfilegar, eins og var t.d. í fyrstu Batman myndinni. Túlkun Evards á vísindamanninum, sem er að reyna að takast á við það að vera einnig Hulkurinn, er ágætlega leikin. Í heildina er myndin hin ágætasta skemmtun, spenndandi - sérstaklega eftir miðju, og allavegna ekki verri en myndin 'Iron Man.' Þannig má segja að 'blokkbuster' sumarið haldi vel áfram. Áhugavert verður að sjá hvort Batman myndin, sem er væntanleg, muni standast þessa gæðakeppni. Allavegna miklu, miklu betri en fyrri Hulkmyndin.
Iron Man0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Ironblast Járnmaðurinn blastar á vettvang með stæl, sannarlega. Það er klárt að leikaraliðið hefur skemmt sér konunglega við gerð þessarar myndar. Eins og vanalega, þá er best að taka ekki vísindahlið myndarinnar of alvarlega "arch reactor" he, he, he. Í allra strangasta skilningi er að finna allar vanalega klisjurnar, þ.e. traustan þjón sem í þessari mynd er kona. Skeptískur vinur, sem er yfirmaður í flughernum. Að sjálfsögðu, megalómanískt íllmenni. En hvað um það, það eru allir að skemmta sér svo mikið að það er einfaldlega ekki hægt að vera pirraður. Robert Downey Jr. einfaldlega einhvernveginn virkar í hlutverkinu, sem forríkur vopnasmiður og sali, tæknisnillingur og kvennagull, og restin af leikurnumum eru einnig að standa sig, að úr þessu verður sennilega besta ofurhetju mynd sem gerð hefur verið síðan Superman I var gerð á 8. áratugnum. Hafið þið nú það...frábær skemmtun fyrir alla aldurshópa.
9.0/10
Rambo0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Ekki svo slæm mynd Mun betri en ég átti von á. Sá Rambo 3 og mætti á staðinn því með mjög lágar eftirvæntingar, en þessi mynd er miklu mun betri. Stallone, sem áður, er enginn skapgerðarleikari. En honum tekst í þessari mynd að láta persónuna svona nokkurn veginn ganga upp. Ekki verið að tala of mikið. Ekki mikið um tilfinningasenur. En þegar aksjónin byrjar fyrir alvöru sést að karlinn er enn fítonsstuði. Þeir sem höfðu gaman af Rambo myndunum munu elska hana þessa. Aðrir, þeir geta fengið að kynnast dónósárnum gamla, og öllum hans hráleika. Sannarlega ekki 'political correct' mynd.
Cloverfield0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Frábær skrímslamynd! Fyrir þá sem vilja láta hræða sig. Sem fynnst gaman af myndum sem eru ekki huggulegar, þá er 'Cloverfield' málið. Myndin er sögð frá sjónarhóli hóps ungs fólks sem lendir í ægilegum raunum, sem er dálitið dæmigert fyrir hrollvekjur reyndar. Eftir að atburðarásin fer af stað þá tínir það frekar hratt tölunni, sem einnig er frekar dæmigert. Myndin er sýnd frá sjónarhóli digital videokameru, og sést allt sem fram fer eins og í gegnum linsu hennar. Myndin flöktir og hreyfist þegar sá er heldur á Kamerunni hleypur og hreyfir sig, sem dæmi. Þetta er einfaldlega skemmtileg tilbreyting og gerir upplifunina nánari fyrir áhorfendur. Skrímslið sjálft er svona nokkurn veginn það sem maður gæti ímyndað sér að yrði til ef T-Rex og móðurskrímslið úr 'Aliens' myndu eignast afkvæmi. Eins og móðurskrímslið, er skrímslið í 'Cloverfield' greinilega 'hive' vera, þ.e. er drottning margra minni skrímsla. Þau koma til sögunnar er nokkuð er liðið á myndina, og svona kridda atburðarásina nokkuð. Einnig sbr. 'Aliens' þá getur bit þeirra haft nokkuð óvæntar en frekar 'gory' afleiðingar svona eftir á. Þannig séð má segja að 'Cloverfield' sé ekki alveg algerlega nýstárleg, þ.e. dálítið afleidd eða 'derivative.' Blanda af 'Jurassic Park' og 'Aliens' og ef til vill með nokkur gen frá 'Godsilla' myndunum. En hvað um það, þ.s. skiptir máli er að 'Cloverfield' alveg þrælvirkar. Er hvorttveggja í senn hrollvekjandi og spennandi. Þó að hún komi ekki með eins margt nýtt eins og 'Aliens' gerði á sínum tíma, en nánast allar skímslahrollvekjur sem síðan hafa verið gerðar hafa sókt í hana fyrirmyndir, þá er 'Cloverfield' algerlega án vafa besta hrollvekjuskrímslamynd sem hefur verið gerð síðan 'Aliens' var gerð. 'Cultmynd' þessa og næsta áratugar er komin í bíóhús. Ekki missa af henni.
Astrópía0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Það má segja um Astrópíu að hún sé skemmtilega ílla gerð. Ég er ekki meina að hún sé ílla leikin, en leikurinn er allmennt góður, eða ófindin, heldur þvert á móti; nei ég er að meina að maður virkilega fær 'low budget' fílinginn ómeingaðan beint í æð. Það er svo augljóst að leiktjöld og búningar eru eitthvað virkilega, virkilega ódýrt drasl, að það verður hluti af húmornum. Þetta sést á mjög findinn hátt þegar glæpónarnir byrtast í monstergervunum sínum, sem eitt af dæmunum. Ég meina, myndin er gerð fyrir nánast engan pening á Hollywood mælikvarða, og það virkilega sést, en leikstjórinn vinnur með það og það einhvernveginn rennur inn í kramið og verður hluti af húmornum. Sagan sjálf er mjög klisjukennd, en það er einnig hluti af húmornum, greinilega að leikstjórinn er viljandi að bæta þessari klisju og þeirri næstu svona eins og við bætum kriddi við mat, og er skemmtilega unnið með allar þessar klisjur þannig að þær verða aldrei pirrandi. Þetta er langfyndnasta íslenska mynd sem ég hef séð síðan 'Sódóma Reykjavík' var sýnd þarna um árið, og mæli ég með henni fyrir alla sem ekki eru með pirringslega skapgerð. Þetta er einnig mynd fyrir alla fjölskylduna, ekkert gróft ofbeldi til staðar eða funheitar ástarsenur. Það er reyndar stórfínt að leikstjórinn sleppti þeim tilteknu klisjum.
Planet Terror0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Planet Terror er virkilega blóðug slatter mynd. Þetta er virkilega, virkilega ekki fyrir viðkvæmar sálir. Hér sjáum við fólk rifið í tætlur í bókstaflegri merkingu, sprengt, skotið, armar, hausar, hendur, hauslausir búkar, ásamt virkilega miklu magni af blóði tætist til og frá. En, þessi lýsing gæti gefið til kynna að þessi mynd sé eitthvað 'braindead,' en svo er ekki. Að vísu er best að pæla ekki of sterk í grunnástæðunni fyrir að allt byrjar að fara til andskotans fljótlega eftir að 5 mínútur eru búnar af myndinni, en einhvert leynilegt tilraunaprógram á vegum hersins hefur farið ílla og virkilegt mega 'pestilence' fer að dreifast í allar áttir sem umbreytir fólki í einhverskonar skrímsli sem engu eyra. En ef við ímyndum okkur slíkt mjög svo ólíklegt ástand, þá virkilega þyrfti fólk að taka á stóra sínum og berjast fyrir lífi sínu. Það gera söguhetjur vorar, á meðan búkar springa, blóð flítur, fljúga allskonar misfyndnar, sumar mjög svo, kaldhæðnar athugasemdir. Það er líka raunveruleg persónusköpun á ferðinni, ekki þannig að einhver hætta sé á kvikmynda verðlaunum, en persónurnar eru ekki nærri því eins flatar og oft vill brenna við í slíkum myndum. Aksjónin er stílfærð og þannig séð falleg ásýndar, tja ef menn komast yfir það hvað það er sem menn eru að horfa á, og keyrslan virkilega stoppar ekki allt til enda. Á vissan hátt er þessi mynd, og mynd Tarantinos 'Deathproof' andstæður, þ.e. miklu rólegri framvinda, mikið lagt í samtöl, við kynnumst söguhetjunum betur, lítið sést af blóði. En á sinn hátt, kemst þessi mynd mjög nærri því að vera eins góð. Langbesta slatter mynd sem ég hef séð í langan tíma.
Death Proof0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Death Proof er dálítið óvenjuleg Tarantino mynd, en allar senur í henni eru í tímaröð, þ.e. ekki hið hefðbundan Tarantino dæmi eins og úr Kill Bill t.d. að senurnar sem lísa atburðarásinni, skýra hana, eru ekki byrtar áhorfendum í þeirri röð sem þær gerast. Þetta er sosum enginn galli, gerir myndina auðveldari áhorfs, líkari venjulegri mynd. En hvað með samtölin og framvinduna? Nú, það hefur heyrst tal eins og að samtölin séu langdregin, ekki eins góð og hefðbundin Tarantino, að framvindan sé og hæg, o.s.frv. Hið rétta er að samtölin eru fullt eins góð og vanalega, en það er ekki eins fyndið að heyra þau frá venjulegu fólki, sem er viðfangsefni Death Proof að mestu, en frá einhverju 'Bunchi' af krimmum eins og í 'Reservoir dogs,' 'Pulp Fiction,' 'Kill Bill,' eða jafnvel 'Jackie Brown.' Það er einfaldlega ekstra fyndið að heyra krimma tala 'chummy' aka Tarantino heldur en venjulegt fólk, sem gerir samtölin samt skemmtileg, bara ekki eins drepfyndin. Hvað framvinduna varðar, þá gefur Tarantino hér sér nægan tíma að byggja hana upp, við fáum nægan tíma að kynnast viðfangsefnunum, heyra fólkið eiga samtöl sem virkilega passa við það sem maður getur átt von á að heyra frá slíku fólki, allt í ljúfu og góðu, ...og svo allt í einu BAMM, SLAMM. Þegar aksjónin byrjar er hún alveg eins og Tarantino er vanur að matreiða hana, hröð og virkilega djúpt persónuleg. Hvað mig varðar, þá er þetta ekki besta mynd sem Tarantino hefur gert, meistarastykkin eru 'Pulp fiction' og 'Kill Bill 1 og 2,' en að mínu mati er hún á sinn veg fullt eins góð og 'Jacky Brown' og 'Reservoir dogs.' Hei 'common,' jafnvel þó þetta sé ekki besta Tarantino mynd allra tíma, er þetta þó mun betra en meðalbíó; þ.e. svo lengi sem viðkomandi bíógestur drepst ekki úr leiðindum ef ekki er einhver strax drepinn á fyrstu 5 mínútunum. Þetta er miklu mun vandaðra stykki en einhver 'slatter' mynd.
The Simpsons Movie0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Bráðskemmtilegur langur Simpsons þáttur, en það er það sem Simpsons Movie eiginlega er. Að sjálfsögðu er það ekki slæmur hlutur, því þetta smellur allt saman. Homer er sami bjáninn og vanalega, og stóra málið í myndinni er eitt stórt megaklúður sem hann veldur. Á sama tíma reynir á fjölskylduböndin hjá Simpsons fjölskyldunni, Maggie finnur ástina sína, Bart lendir í föðurkrísu, Marge endanlega missir þolinmæðina gagnvart, Homer þarf að finna sjálfan sig, redda hjónabandinu og bjarga Springfield frá klúðrinu sem hann bjó til. Það er alls ekki þannig að þetta sé eitthvað 'meellow' gráturmynd. Ó-Nei, ó-nei, ó-nei!!!
Harry Potter and the Order of the Phoenix0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Þett er alls ekki slæm mynd. Hún er skárri en sú síðasta, tvímælalaust. Ef horft er á hana í einangrun frá bókinni, þá alveg algerlega hægt að fara á hana án þess að hafa lesið hana. Atriðin eru almennt séð vel útfærð. Leikurinn hnökralust. Enginn augljós galli sem maður getur bent á. Alveg nægilega spennandi og leindardómsfull. Gallinn við hana, og þá í samanburði við bókina, er eiginlega sá að myndin er helst til stutt. Þó að vanti ekki mikið af helstu atriðunum, þá er afgreiðslan í mörgum tilvikum mjög stutt í spuna. Sem dæmi er atriðið þar sem Harry og félagar eru að berjast við vonda galdrafólkið einungis lítið brotabrot af þeirri lengd sem það er í bókinni. Það vantar fullt inn í það drama sem þar átti sér stað. Fleiri dæmi mætti nefna, en ef maður sleppir þessum samanburði við bókina þá stendur myndin alveg fyllilega sem sjálfstætt verk.
Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Þessi mynd er alveg ótrúleg della. Þessir svokölluðu hæfileikar ofurhetjanna eru ekkert hætishót líklegri heldur galdramáttur Harry Potters. En það skiptir í raun og veru engu máli. Ef menn eru að fara vitandi vits á svona myndir þá eru þeir hvort sem er að gefa raunveruleikanum fingurinn. Nei, er hún skemmtileg og spennandi? Vandi myndarinnar er að hún er í raun og veru hvorki sérlega skemmtileg né sérlega fyndin. Ef menn eru einskærir aðdáendur þessara tilteknu ofurhetja, þá fá þeir sjálfsagt miklu meira út úr myndinni heldur en einhver sem aldrei hefur nokkru sinni lesið teikniræmuna sem fjallar um þær. Fyrir aðdáendur hinna fjögurra fræknu. En fyrir aðra þá mæli ég með að þeir sleppi þessari mynd eða horfi á hana á videoi síðar.
Die Hard 4.00 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Brúsi er hér í fantaformi. Conceptið í þessari mynd er öllu nútímanlegra en áður. Eins og vanalega, þá er myndin keyrð áfram af fítonskrafti, þ.e. eins og forverarnir. En eins og hjá forverunum er eins gott að pæla ekki um of í öllum holunum í plottinu. Common, það að hakka er ekki nærri því svona auðvelt. Fyrirtæki og stofnanir, sem taka tölvuöryggi alvarlega, skipta um aðgangsorð reglulega. Þau eru heldur ekki látin í hendur á hverjum sem er. Að auki er farið að tíðkast mjög öflug svokölluð encription eða ruglun á upplýsingum, sumir ruglarar eru svo öflugir að jafnvel öflugustu ofurtölvur sem þekktar eru geta ekki brotið þær varnir á bak aftur á nokkrum mínútum. Svo lykilorð eru ekki nóg, ruglkóðann verður líka að hafa til að geta afruglað upplýsingarnar. En þetta skiptir sosum engu máli. Menn fara ekki á aksjón myndir vegna einhverrar súperlíklegrar framvindu. Nei, menn fara til að sjá hraða, spennu og sprengingar, ásamt stílfærðum bardögum. Hér er nóg af öllu slíku.
The Lives of Others0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Hreint frábær mynd, hæggeng oft á köflum en samt svo áhugaverð. Ekki fyrir spennufíkla, en fyrir þá sem geta hugsað sér að upplifa lítið brot af íllsku kommúnismans þá er vert að sjá þessa mynd. Hér er rennur ekkert blóð. Hér sést enginn beint drepinn. En samt, samt rennur kalt vatn milli skinns og hörunds. Í aðalhlutverkum eru annars vega fulltrúar STASI, sem njósna um allt og alla, hafa lag á að fynna veikleika fólks og fá það til að njósna um kollega sína. Hins vegar eru það leikritaskáld og leikarar, sem reyna að finna sér leið til að vera þeir sjálfir þrátt fyrir hina allt umlykjandi ógn. Maður fær ofurlitla nasasjón af því hve gott það var að kommúnisminn hrundi. Not a goodfeel movie.
Sunshine0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Fyrst góðu fréttirnar. Þetta er á margan hátt mjög flott gerð mynd. Útlitið er óaðfinnanlegt, senurnar þar sem yfirborð sólarinnar sést eru algerlega æðislegar, myndin er alveg bærilega spennandi og leikararnir eru ekki að túlka einhverjar róbotískar persónur heldur persónur sem eru í raun og veru nokkuð trúverðugar. Ábending myndarinnar má segja að sé sú að þegar allt kemur til alls sé veikleikinn hjá mönnunum sjálfum, sjálfsagt nokkuð til í því. Myndin heldur sig einnig við raunveruleikann að því leiti að geimfarið er ekki búið einhverskonar geimhoppsvél heldur verður það að svífa alla leið á hraða sem er lang, langt innan við ljóshraðann þannig að ferðatíminn virðist vera eitthvað um eitt ár sem sennilega er ekki fjarri lagi í raun og veru. Skipið er líka búið hitaskyldi sem er kringlóttur og snýr alltaf í átt að sólu þannig að restin af skipinu er í skugga af honum og kemur þannig í veg fyrir að skipið bráðni af sólarhitanum. Þetta er allt saman trúverðugt. Það sem er ekki er að skipið virðist búið gerfiþyngdarafli, þ.e. allir um borð labba eðlilega um skipið eins og þeir væru hér á yfirborði móður Jarðar. Eina þekkta leiðin til að skapa þyngd um borð í skipi er að snúa því, en hugsa mætti sér að áhöfnin byggi í hring sem lægi undir jaðri sólarskjaldarins allann hringinn meðfram þeim jaðri. Þyngdarleysi myndi þá ríkja í miðjunni, en breytileg þyngd þaðan í frá út að jaðrinum. Hægt væri að stilla snúninginn þannig að eðlileg þyngd ríkti í hringnum. Fleiri þætti má finna eins og að það er ekkert hljóð í loftlausum geimnum og sitthvað af smærri atriðim...enda skiptir ekki máli hvort að líklegt sé eða ekki að sólin slökkvi á sér eftir 50 ár fjórum milljörðum ára á undan áætlun eða hvort líklegt sé að hægt sé að kveikja aftur á henni með stórri sprengju. Ef fólk ákveður að fara á myndina þá hefur það ákveðið að láta sér þau atriði liggja í léttu rúmi. Aðall myndarinnar eru mjög flottar senur.
Venus0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Indæl mynd um samband aldraðs manns og unglingsstúlku. Maðurinn er gamall sjarmör, stúlkan er unglingstrippi en hann nær til hennar einhvern veginn og með þeim skapast áhugaverð vinátta. Hann elskar hana, en hún fær á honum mætur ef ekki ást. Ljúfsár mynd.
The Last King of Scotland0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Áhugaverð mynd um Idi Amin séð út frá sjónarhóli Skota sem gerist einkalæknir hans og fjölskyldu hans. Við fáum að sjá Forest Whitaker fara á kostum sem á köflum hinn barnslegi og skemmtilegi Idi Amin, hrókur alls fagnaðar þegar sá gállinn er á honum. Það er sú hlið á honum sem hinn ungi skoski læknir virðist eingöngu sjá langt framan af. Hans einfeldni er svolítið pirrandi, þar sem hún er svo rosaleg. En Idi Amin er orðinn að óútreiknanlegur harðstjóra sem sér óvini í næstum hverju skúmaskoti og drepur þá í hrönnum, bæði þá raunverulegu og þá sem hann ímyndar að séu að vinna gegn sér. Það líður nokkuð pirrandi langur tími þar til að þetta síjast inn í rykaðann koll Skotans. Aðall myndarinnar er gersamlega leikur Whitakers. Hann ber hana uppi, og allir aðrir eru gersamlega í skugganum. Maður fer á þessa mynd til að sjá hvers vegna hann fékk óskarinn fyrir að leika Idi Amin...punktur.
Letters from Iwo Jima0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Þessi mynd er hrein snilld, ef til vill ein af 5 bestu stríðsmyndum allra tíma. Orustuatriðin eru stórfengleg, leikur óaðfinnanlegur og sagan sem hún segir, þ.e. orustan um Ivo Jima út frá sjónarhóli verjendanna sjálfra er mjög áhugaverð. Aldrei áður hefur verið eins skilmerkilega verið greint frá því í bandarískri bíómynd fyrir hvað hinn venjulegi japanski hermaður var að berjast. Þessi mynd klæðir óvininn holdi og blóði, sýnir að þeir voru manneskjur líka. Ótrúlegt en satt, en þetta er alveg stórmerkilega manneskjuleg mynd þrátt fyrir hinar óhemjulega harðneskjulegu raunir sem hún sýnir hermennina ganga í gegnum. Þessar tvær myndir, 'Flags of our fathers' og 'Letters from Ivo Jima' eru hreint ótrúlega magnaðar. Í báðum nær Clint Eastwood síðast en ekki síst að draga fram hermanninn hjá báðum aðilum sem manneskjur, og það er frábært afrek. Stríð er hreint helvíti, en það er háð af manneskjum af holdi og blóði, sem þjást og deyja; en einnig halda áfram að þjást eftir á eins og 'The Flags' sýnir.
3000 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Frekar, frekar flott mynd. Fullt hús fyrir útlit. Hún segir að mestu sanna útgáfu af sögunni þegar 300 Spartverjar ásamt konungi sínum Leonidas vörðust í 3 daga við Thermopilae á Grikklandi. Sagan er sannarlega töluvert færð í stílinn. Þannig voru 'the immortals' ósköp venjulegir menn. Þeir gengu einnig undir nafninu 'hinir 10.000' enda var það föst regla að þeir væru alltaf 10.000. Spartverjarnir sjálfir voru nákvæmlega eins ótrúlega klikkaðir eins og er lýst í myndinni. Það er ekki út af engu að enn þann dag er talað um að vera 'spartneskur' í hegðun, t.d. ef menn lifa mjög einföldu lífi, forðast allann munað, og gefa sig í engu gagnvart nokkrum. Spartneskar vistarverur eru á sama hátt mjög fábreyttar vistarverur án alls munaðar. Hvað sem við getum sagt um Spartverjana voru þeir eftirmynnilegir, en einnig bálklikkaðir. Aþeningar voru miklu mun viðkunnanlegri. Á meðan Aþena var lýðveldi var Sparta með nokkurskonar alræðisfyrirkomulag. Frjálsir Spartverjar voru í miklum minnihluta á sýnu landsvæði. Allir aðrir voru með verra hlutskipti, sumir voru með borgararétt án þess að teljast Spartverjar, en flestir voru í nokkurskonar þrældómi. Frjálsir Spartverjar máttu ekki vinna hefðbundna vinnu, það sáu þrælarnir um. Allir karlmenn voru í hernum fram að þrítugu, í varaliðinu fram að sextugu, en eftir það sátu þeir í öldungaráðinu. Hinir svokölluðu 'ephorar' voru nokkurskonar ríkisstjórn, en þeir voru kosnir til eins árs af öldungaráðinu og máttu ekki sitja aftur sem 'ephorar'. Tja, eins og ég segi, ekki huggulegt þjóðfélag. En orustan við Thermopylae var samt sem áður mikilvæg. Hún sýndi öllum Grikkjum að Persar voru ekki ósigrandi, og árið eftir var persneski herinn gjörsigraður. Það fylgir ekki sögu þessarar myndar hvað Aþeningar voru að gera á sama tíma, en það er önnur epísk saga. Þeir fylgdu öðru plani. Höfðu yfirgefið Aþenu, brennt hana sjálfir svo Persar fengju þar ekkert herfang, siglt svo burt á flotanum sínum. Síðan sátu þeir um persneska flotann. Þeir létu berast til persneska flotaforingjans að þeir væru á ákveðnum tilteknum stað, fylgdust svo með siglingu flotans og sátu um hann er hann sigldi í gegnum þröngt sund við eyna Salamis, þar sem 300 galeiður Aþeninga gjöreyddu persneska flotanum sem var eitthvað á milli 10 og 20 sinnum stærri. Nokkurskonar sjóútgáfa af orustunni í Thermopylae en með hagstæðari niðurstöðu. Þetta var hinn raunverulegi ósigur Persa, því án flotans gátu þeir ekki séð her sínum fyrir vistum eða flutt til hans liðsauka. Dareios sá sitt óvænta og fór á brott frá Grikklandi. Síðan var það sem eftir var af her hans á Grikklandi gjöreytt árið eftir, og Leonidasi og mönnum hans hefnt. Þetta var mjög mikilvægt stríð, því að án Grikklands hefði vestræn siðmenning aldrei þróast með þeim hætti sem hún svo gerði.
Blood Diamond0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Firna sterk mynd. DiCaprio er firnagóður í hlutverki sínu sem demantasmyglari eina stundina, vopnasmyglari aðra og síðan einkahermaður þegar það hentar honum. Hann kynnist blaðamanninum Jennifer Connelly í Freetown höfuðborg Sierra Leone. Djimon Honusou er þriðja aðalpersónan, en skæruliðar RUF réðust á þorpið hans, stökktu konu hans og dætrum á flótta, tóku son hans höndum og gerðu að barnahermanni, en hann sjálfan tóku þeir og létu þræla í demantanámu. Í námunni finnur hann að lokum stóran demant sem á eftir að koma við sögu og nær að fela hann áður en náman er tekin yfir í árás hermanna ríkisstjórnar landsins. Með öðrum orðum, sögusvið myndarinnar er borgarastríðið í Sierra Leone þar sem skæruliðar RUF börðust við stjórnarhermenn, frömdu fádæma hræðileg hryðjuverk, limlestu og drápu fólk í stórum stíl, stálu börnum fólks og gerðu strákana að hermönnum en dæturnar að hjákonum, en foreldrana drápu þeir. Svo hræðilegar voru aðfarir RUF að á endanum var hildarleikurinn stöðvaður af alþjóðasamfélaginu, en að jafnaði bregst það ekki þannig við. Það sem myndin segir er saga þriggja persóna sem voru þarna á svæðinu þegar þetta allt gekk á. DiCaprio sem er orðinn þreyttur á því lífi sem hann hefur lifað, blaðamaðurinn sem vill ná í fréttina sem loks mun hafa eitthvað að segja og svarti maðurinn sem einfaldlega vill sameina aftur fjölskyldu sína. Allar þær hörmungar sem koma fram í bakgrunninum eru sannleikanum samkvæmar. Skæruliðar RUF voru sannarlega eins slæmir eins og lýst er í myndinni. Fólk gat virkilega þurft að taka á stóra sínum til að lifa af í kringum þá. Styrrjaldir eru einfaldlega svona, þær framkalla bæði það besta og það versta í manninum. Menn sem enginn átti von á að gerðu slæma hluti gera þá allt í einu, og öfugt menn sem enginn átti von á að gerðu nokkurt rétt allt í einu gerast hetjur. Ég veit að sumum finnst þetta vera voðalega klisjukennt, en svona er þetta barasta stundum. Atburðarásin er að mínu mati algerlega trúverðug, handritið firnasterkt og leikur allra óaðfinnanlegur. Ég reikna með allavegna tveim til þrem óskurum.
The Departed0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Þessi mynd er hrein snilld. Jack Nickolson er alveg sérlega hrollvekjandi sem glæpakóngur. Matt Damon og Cabrio eru frábærir. Sagan gengur algerlega upp, spennan er hrikaleg frá byrjun til enda.
Stranger Than Fiction0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Þetta er svolítið sérkennileg saga. Aðalsöguhetjan er maður sem lifir eins leiðinlegu lífi og hægt er að hugsa sér. Vinnur hjá skattinum við að yfirfara tölur, sannreyna tölur, á aðeins einn vin á vinnustaðnum en engann fyrir utan, lifir einsamall og hefur ekkert ástarlíf, o.s.frv. Síðan fer hann að heyra rödd sem aðeins hann einn heyrir, sem lýsir hans daglega lífi. Þetta setur rót á hann og hann fer að leita þessa rödd uppi. Tja, hvernig fer maður að því að leita að uppruna raddar, sem aðeins maður sjálfur heyrir en samt veit að er ekki ímyndun? Svona 'frekar' skondin atburðarrás fer af stað. Þessi mynd forðast þó samt hina hefðbundnu klisju gamanmynda að verða of yfirgengileg.
Köld slóð0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
All vel heppnuð íslensk spennumynd sem skemmtilega nokk reyndist vera betri en maður reiknaði með. Margar íslenskar hafa verið það þveröfuga. Söguþráðurinn er sosum ekki mjög merkilegur. Maður lætur lífið í virkjun á hálendinu. Mamma aðalsöguhetju vorrar segir okkur að þar hafi farið faðir hans sem hann fékk aldrei að hitta né að vita hver var fyrr en á þeirri stundu. Hann verður skiljanlega frekar áhugasamur um að vita meira um hver faðir hans var. Notar reynslu sína sem rannsóknarblaðamaður til að grafast nánar til um dauða hans, á hann renna tvær grímur er í ljós kemur að dauði hans virðist ekki hafa verið hreint slys eins og yfirvöld vilja afgreiða málið. Hann ákveður síðan að fara 'under cover' og ræður sig í vinnu sem öryggisvörður í virkjuninni. Við tekur atburðarás sem er nokkuð dæmigerð spennusaga. Útlit myndarinnar er ágætt, allt í lagi með leikinn, spennan er nægileg til að viðhalda athyglinni út myndina.
Little Miss Sunshine0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Skemmtileg fjölskyldumynd. Svolítil dæmisaga um ameríska fjölskyldu og kröfuna um að standa sig, skila árangri - vera sigurvegari. Faðirinn predikar að menn séu annaðhvort sigurvegarar eða taparar. Hann reynir að selja bók sem hann hefur skrifað sem inniheldur hans persónulegu hugmynd um 9 skref til árangurs. Á meðan berst fjölskylda hans í bökkum fjárhagslega. Börnin hafa orðið fyrir áhrifum af hugmyndum föður síns. Á endanum eru allir drifnir af stað svo að litla stelpan geti tekið þátt í keppninni 'litle miss sunshine'. Hún ætlar sko að sýna þeim að hún er best. Með í för eru einnig bróðir mömmunnar sem er rétt sloppinn af sjúkrahúsi eftir að hafa reynt að fyrirfara sér og afinn sem gefur frat í alla hluti eftir að hafa verið rekinn af elliheimilinu fyrir slæma hegðun; en hann er sérstakur vinur litlu stelpunnar. Afinn og stelpan hafa þjálfað saman prógrammið sem húna ætlar að nota í keppninni; og akkúrat hvað það er kemur skemmtilega á óvart. Myndin hefði svo getað endað með einhverri allherjar grátkórsklisju, en sem betur fer rís hún hærra en það og er endirinn á þann veg að allir geta farið heim í góðum fíling.
Apocalypto0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Áhugaverð mynd frá Mel Gibson. Hann tekur okkur inn í heim menningar Maja rétt fyrir endaloka hennar, og sýnir okkur grimmd hennar gagnvart þeim sem eru minni, þ.e. smærri kynþáttum indíána. Aðalsöguhetjan verður fyrir því að þorp hans er brennt og fullorðnir þorpsbúar fluttir nauðugir til einnar af borgum Maja. Megnið af myndinni fer í baráttu aðalsöguhetju okkar fyrir því að lifa af og ítrekuðum tilraunum kvalara hans til að murka úr honum líftóruna. Sosum ekki stórkostlegur söguþráður, en kvikmyndatakan er stórkostleg og útlit fólksins, fatnaður, hús o.flr. er samkvæmt bestu vitneskju fornleyfafræðinga myndin þónokkuð spennandi. Allt er gert til að gera allt útlit og yfirbragð sem réttast. Grimmd Majanna er sannleikanum samkvæm, enda voru mannfórnir stundaðar af siðmenningum indíána þar sem nú er Mið Ameríka og Mexíkó. En önnur grimm siðmenning var á leiðinni, hverjir þeir eru sjáum við í myndarlok. Einn tekur við af öðrum - það hefur verið saga mannkyns.
Flags of Our Fathers0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Mín skoðun, enn einn sigurinn hjá honum Clint kallinum. Ýmsir hafa verið að kvarta undan frásagnaraðferð þeirri sem hann velur, en út í gegnum alla myndina eru aðalsöguhetjurnar að fá 'flashbökk' þar sem þeir rifja upp eitthvað sem gerðist í orustunni um Ivo Jima. Þetta gerir myndina nokkuð krefjandi fyrir áhorfendur, en það þarf raunverulega að fylgjast með allan tímann. Sagan sem hún segir er mjög áhugaverð, en hún segir sögu þriggja hermanna sem voru eftirlifendur þeirra sem settu upp bandaríska fánann á eynni. Þeir gerðu það með hálfum huga, enda var þetta fáni númer 2 sem settur var þarna upp. En ljósmynd var tekinn af atburðinum sem varð frægasta stríðsfréttaljósmynd allra tíma. Mennirnir sem settu upp þennan fána voru síðan hafðir upp til skýjanna heima fyrir. Stjórnmálamenn sáu sér leik á borði og 'hetjurnar' voru kallaðar heim og notaðar til að selja ríkisskuldabréf til að hjálpa til við að fjármagna stríðsreksturinn. Allt saman hæfilega kaldhæðnislegt. En hvað um það, þjóðin þurfti smá móralskt búst og fékk það frá þessari mynd. Skuldabréfin seldust sem aldrei fyrr, og Bandaríkin gátu því haldið áfram að framleiða öll þau vopn sem til þurfti til að klára stríðið. Réttlætanlegt eða ekki réttlætanlegt, tja...myndin svarar ekki beinlínis þeirri spurningu, hún einungis segir söguna umbúðalaust; og það er nokkurs virði. Við getum svo haft okkar eigin skoðun svona alveg út af fyrir okkur.
Flyboys0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Þetta er eiginlega alveg ágæt stríðsmynd. Hún geldur þess nokkuð að stríðsmyndir eru eiginlega ekki í tísku í dag. En hún segir í raun og veru sanna sögu af hinni svokölluðu Lafayette flugsveit sem var bandarísk sjálfboðaliðaflugsveit sem barðist í Frakklandi í fyrri heimsstyrrjöldinni. Hún er eiginlega alveg samkvæm sjálfri sér, segir söguna án þess að skreyta hana með einhverjum sérstökum hætti, þ.e. 'no flag waving - honest.' Þessi mynd er þannig alveg laus við að vera flytja einhvern boðskap. Þetta er einfaldlega saga ungra manna sem af ýmsum ástæðum, hvort sem það var ævintýraþrá, eða trú á að verið væri að berjast gegn byrtingarmynd hins ílla, eða þá að þeir væru að leita að sjálfum sér, kusu að fara til Frakklands af sjálfsdáðum og ganga í lið með þeim í stríðinu gegn Þjóðverjum. Engan boðskap um ljótleika stríðsins er að finna, en ekki er heldur verið að skapa einhverja brjálaða hetjuímynd eins og t.d. í hinni óþolandi mynd 'Pearl Harbour.' Ekkert svoleiðis. Fyrir unnendur góðra stríðsmynda. Góð flugatriði svíkja ekki.
Casino Royale0 af 0 fannst gagnrýnin hjálpleg
Eiginlega vonbrigði. Fyrsti hálftími myndarinnar er langskemmtilegastur, en þá koma tvö bestu hasaratriði myndarinnar; þ.e. Bond eltist við mann í Afríkuríki sem er alveg ótrúlega liðugur og atriði á flugvelli þ.s. Bond kemur í veg fyrir hryðjuverk. Nú hvað önnur hasaratriði varðar, fyrir utan atriði við bláendinn þ.s. hús beinlínis sekkur, þá eru hasaratriðin ekkert sérstök.
Ég hef reyndar aldrei séð Bond mynd þar sem er eins langt á milli hasaratriða, en ég hef séð þær allar og sumar oft og mörgum sinnum. Þegar fyrsti hálftíminn er liðinn eru enn 2 tímar eftir og það jaðrar við að vera leiðinlegur tími hreinlega.
Á þessum tveim tímum er að finna það lang lengsta pókerspilunaratriði sem sést hefur í Bond myndum. Bond hefur oft áður spilað póker, en þegar atriðið er svona ótrúlega langt þá verður mjög vandasamt að viðhalda hinu rafmagnaða andrúmslofti spennumyndarinnar, og þar er mergurinn málsins atriðið er einfaldlega ekki nógu vel útfært og verður hreinlega leiðinlegt. Það hefði alveg að ósekju mátt stytta það um helming.
Síðan er það ástarsambandið sem Bond lendir í, en sennilega hefur aldrei áður verið eitt eins miklu púðri í ástarvesen hans Bond. Ég meina, maður er ekki vanur að sjá fleiri mínútna elskenda samtöl í Bond mynd, þ.s. rólegheitin eru alger. Ég var á þessum tímapunkti virkilega að hugsa um að ganga út, svo leiddist mér ferlega. En ég leysti vandamálið með því að lygna aftur augunum og hugsa um eitthvað annað á meðan þessi atriði voru að klárast. Síðan kom lokasenan. Loksins komin Bond mynd sem kærastan hefur ef til vill meira gaman af.
En vandi myndarinnar er ekki síst sá grunnasti söguþráður sem ég hef nokkru sinni séð í Bond mynd. Ég meina það er ekkert stórt að gerast, Bond er ekki að berjast við tímann við að bjarga milljónum manna, eða hvað þá bara þúsundum. Það er eitthvað í húfi, en ekkert sem tengja má við einn ákveðinn háskaatburð sem allt snýst um að stöðva í tæka tíð. Svo þannig séð, stærsti þátturinn sem skapar spennu í gömlu Bond myndunum er einfaldlega úti, þ.e. hið stóra undirliggjandi drama.
Ég get ekki mælt með þessari Bond mynd fyrir gamla aðdáendur James Bond. Myndin fær 2 stjörnur fyrir skemmtilegan fyrsta hálftíma, en leiðindin næstu 2 tímana gera mér ókleyft að gefa meira.
The Devil Wears Prada