Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Mynd sem kemur bara nokkuð á óvart.
Gaman líka að sjá Pierce Brosnan leika allt annan karakter en James Bond, og sýnir hann það hér mjög vel að hann getur leikið taugaveiklaðan leigumorðingja, jafnt sem töffarann 007.
Hver vill ekki sjá Pierce Brosnan sem sálfræðilega skemmdan og kynferðislega fjölbreyttan launmorðingja? Þessi karakter sem hann leikur, Julian Noble, er ekki aðeins mjög óvingjarnlegur, heldur serðir allt sem lítur vel út, þá sérstaklega ungar stelpur. Hann á enga vini, ekkert heimili, hann lifir eftir sínum eigin reglum, en eftir mörg ár að myrða og slátra þá byrjar hann að missa vitið. Hann finnur mann, Danny Wright, og reynir eins og hann getur að eignast vin, sem reynist mun erfiðara en hann heldur, þá sérstaklega fyrir hann. Danny, sem reynist vera alger andstæða Julian, semsagt vingjarnlegur, heimilismaður og mest af öllu giftur, þá verða þeir tveir mjög óvenjulegir vinir. Að lokum fer vitið hans Julian í vaskinn og eftir nokkur óheppileg verkefni þá verður hann sjálfur að skotmarki og hann á aðeins einn vin til þess að leita hjálpar. The Matador geymir í sér húmor sem er mjög sjaldséður í kvikmyndum, en einmitt húmor sem ég fíla í botn. Leikurinn hans Brosnan og handritið er án efa það sem gerir myndina að því sem hún er, húmorinn er gersamlega falinn í samskiptum milli persónanna, ekkert slapstick og ekkert rugl. Það er þó alls ekkert að slapstick og rugli. En það gerir The Matador svo sérstaka, mjög einföld saga sem á pörtum fannst mér svolítið innihaldslítil en yfir heildina nógu traust til þess að halda þessum 90 mínútum á lofti. Það er vel þess virði að sjá The Matador einfaldlega út af frammistöðu Pierce Brosnan, án efa hans besta hlutverk, hann sannar sig sem grínleikara eins mikið og sem leikara yfir höfuð. Þrjár stjörnur, hún á það skilið allavega.
Matador kom bara skemmtilega á óvart, og það er svo sérstakt því það gerðist sama sem ekkert í þessari mynd, en það var samt eitthvað við hana sem gerði hana bara að svona helvíti góðri afþreigingu.
Myndin er um leigumorðingjan Julian Noble (Pierce Brosnan), sem er hrokagikkur og hleipur engum nálægt sér tilfeningalega. Sefur hjá fallegum konum sem eru 20 - 30 árum yngri en hann, hann á hvergi heima, nóg af peningum og virðist njóta hverjar mínotu af því. Þangað til að hann fær þær fréttir að hann eigi afmæli, og gerir sér grein fyrir að hann á ekkert, enga vini, ekkert heimili og ekkert til að skilja eftir sig þegar hann fellur frá, og fer hann að eiga erfitt með að einbeita sér í sinni vinnu, og fer að klúðra sínum málum. Á þessu tímabili kinnist hann manni að nafni Danny Wright (Greg Kinnear) og á hann eftir að hafa mikil áhrif á Julian og svo líka öfugt, því að hann á líka eftir að hafa mjög mikil áhrif á hann Danny.
En ef fólk heldur að þau eiga eftir að upplifa einhvera létt geggjaða spennumynd, þá eiga það fólk eftir að vera fyrir miklum vondbrigðum, því myndin er alls ekki um það, hún er eiginlega bara um samband þeirra og þá kreppu sem Julian er búinn að koma sér í.
Myndin fannst mér mjög góð, en samt svolítið sérstök, því hún er svo allt öðruvísi en ég bjóst við, og það kom mér bara skemmtilega á óvart.
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Framleiðandi
The Weinstein Company
Vefsíða:
Aldur USA:
R
Frumsýnd á Íslandi:
17. mars 2006
Julian: I want to retire to a beautiful little greek island with beautiful little greeks.
Julian: Margaritas always taste better in Mexico.
Danny: They certainly do.
Julian: Margaritas and cock.Julian: I'm as serious as an erection problem.