HrollvekjaSpennutryllirGlæpamyndRáðgáta
Saw: The Final Chapter 2010
(Saw VII, Saw 3D, Saw 7, Saw: The Final 3D)
Frumsýnd: 14. janúar 2011
9% Critics Á meðan Hoffman heldur áfram að handtaka illmenni og pynta fólk í mannskæðum gildrum til skiptis er Jill Tuck að reyna að finna leið til að stöðva hann og leitar hún til innri eftirlitsmannsins Matt Gibson á lögreglustöð Hoffmans. Hoffman er hins vegar hvergi nærri hættur, en næsta skotmark hans er sjálfshjálpargúrúinn Bobby Dagen, sem hefur hlotið frægð... Lesa meira
Á meðan Hoffman heldur áfram að handtaka illmenni og pynta fólk í mannskæðum gildrum til skiptis er Jill Tuck að reyna að finna leið til að stöðva hann og leitar hún til innri eftirlitsmannsins Matt Gibson á lögreglustöð Hoffmans. Hoffman er hins vegar hvergi nærri hættur, en næsta skotmark hans er sjálfshjálpargúrúinn Bobby Dagen, sem hefur hlotið frægð og frama fyrir að segjast hafa lifað af eina af gildrum Jigsaw. Hoffman rænir honum og kemur honum fyrir í völundarhúsi sem er fullt af gildrum, en í þeim er fólk sem Bobby þekkir og þarf að bjarga. Á sama tíma er svo dularfullur aðili á höttunum eftir Hoffman... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
UMFJALLANIR AF ÖÐRUM MIÐLUM
Svipaðar myndir
Gagnrýni (4)
Óásættanlegur lokakafli 
Síðasta og versta myndin í Saw seríunni. Þetta er eiginlega bara hörmung. Ógeðsatriðin eru vissulega flott en það hjálpar lítið og felur ekki pappírsþunnt og arfaslappt handrit auk hræðilegs leiks þar sem enginn leikari í myndinni skilur neitt eftir sig fyrir utan Jigsaw sjálfan en hins vegar fær hann lítinn skjátíma. Sagan í Saw 7 er innantóm og ómerkileg og það var ekkert í henni sem mér var ekki sama um. Svo fannst mér hún enda eitthvað svo snögglega, bara allt í einu í miðju kafi. Ég hef það á tilfinningunni að þeir hefðu sleppt heilmiklu. Ég veit ekki alveg hvernig ég vildi að Saw serían endaði en það var alls ekki svona. Þvílíkt drasl, hálf stjarna frá mér,.
Síðasta og versta myndin í Saw seríunni. Þetta er eiginlega bara hörmung. Ógeðsatriðin eru vissulega flott en það hjálpar lítið og felur ekki pappírsþunnt og arfaslappt handrit auk hræðilegs leiks þar sem enginn leikari í myndinni skilur neitt eftir sig fyrir utan Jigsaw sjálfan en hins vegar fær hann lítinn skjátíma. Sagan í Saw 7 er innantóm og ómerkileg og það var ekkert í henni sem mér var ekki sama um. Svo fannst mér hún enda eitthvað svo snögglega, bara allt í einu í miðju kafi. Ég hef það á tilfinningunni að þeir hefðu sleppt heilmiklu. Ég veit ekki alveg hvernig ég vildi að Saw serían endaði en það var alls ekki svona. Þvílíkt drasl, hálf stjarna frá mér,.
Bless Jigsaw - og komdu aldrei aftur! 
Þó svo að það verði seint hægt að telja Saw-seríuna eitthvað klassíska þá hefði alveg verið hægt að gera eitthvað rosalega skemmtilegt, krassandi og frumlegt við þennan lokahluta. Í staðinn fáum við bara (kemur á óvart!) ENN MEIRA af því sama, sem þýðir að skotið er framan í okkur flashback-senur, óþarflega gróft ofbeldi (það þarf ekki að sýna bókstaflega ALLT sem gerist við fórnarlömbin til að við föttum að þetta sé ógeðslegt – fyrsta myndin sýndi það nokkuð vel), lélegan leik og bjánalegar fléttur sem eru asnalega þræddar við hinar myndirnar. Það er löngu búið að skemma fyrstu myndina fyrir mér, og þessi sjöunda eyðileggur hana ennþá meira með því að sýna það sem gerðist beint eftir hana með Cary Elwes persónunni í stað þess að leyfa þeirri mynd bara að halda manni í smá óvissu. Þessi sería hefur átt sín móment, en eftir þetta sýni ég henni bara miðfingurinn.
Saw 7, Saw 3D, Saw: The Final Chapter eða hvað sem hún heitir (!) er svo vond kvikmynd að það er skömmustulegt að fjalla um hana. Hún er vond því hún spilar svo illilega með þig og þegar þú áttar þig á því hvað þessi teygða vitleysa er orðin hallærisleg - eftir allar þessar breyttu stefnur í söguþræðinum – þá líður þér verr. Hugmyndaflugið hefur aldrei heldur farið eins mikið sígandi. Gildrurnar sem við sjáum eru kannski nokkrar sniðugar en í öllum seinni helmingnum er vandræðalegt hvað þær verða vægar og óáhrifaríkar. Þetta með spýtuplankana, tennurnar og brennsluofninn (sem ég hélt í fyrstu að væri geimflaug!) er eins og vinahangs á kaffihúsi í samanburði við sumar þrautirnar sem voru t.d. í fyrstu þremur myndunum (sprautunálaatriðið í nr. 2 er líklegast það öflugasta sem ég hef hingað til séð). Ég veit ekki alveg í hvaða endaþarmi leikstjórinn var með hausinn fastan í, en það er sjálfsagt mál að þegar þú ert að loka seríu eins og Saw, þá er málið að skilja smá högg eftir sig. Og það nægir ekki að mjaka endalaust viðbjóði framan í þig. Subbuskapur er svo ódýr leið til að vekja óþægindi. Stundum nægir ekki annað en að gefa hlutina vel í skyn eða stríða okkur með fáeinum römmum, í stað þess að troða þessu framan í andlitið á okkur. Með þessu eru aðstandendur augljóslega að segja við þig: "Finnst þér þetta ekki geðveikt ógeðslegt??"
Meira að segja aðdáendur, ef þeir eru ennþá til, eru líklegir til þess að verða fyrir biluðum vonbrigðum. Í mínum huga er þessi mynd þegar farin að sjóðast saman með Saw 4 og 5 í minningunni (6 var skítsæmileg). Ég er hættur að geta þekkt þær í sundur, sem er áberandi merki um hversu mikið þú ert að sóa tímanum þínum með því að horfa á seríuna. Ef þú ert nýliði eða þekkir einhvern sem hefur ekki séð neina af þessum myndum, segðu honum að hætta að horfa eftir nr. 1 eða 3.
3/10
Þó svo að það verði seint hægt að telja Saw-seríuna eitthvað klassíska þá hefði alveg verið hægt að gera eitthvað rosalega skemmtilegt, krassandi og frumlegt við þennan lokahluta. Í staðinn fáum við bara (kemur á óvart!) ENN MEIRA af því sama, sem þýðir að skotið er framan í okkur flashback-senur, óþarflega gróft ofbeldi (það þarf ekki að sýna bókstaflega ALLT sem gerist við fórnarlömbin til að við föttum að þetta sé ógeðslegt – fyrsta myndin sýndi það nokkuð vel), lélegan leik og bjánalegar fléttur sem eru asnalega þræddar við hinar myndirnar. Það er löngu búið að skemma fyrstu myndina fyrir mér, og þessi sjöunda eyðileggur hana ennþá meira með því að sýna það sem gerðist beint eftir hana með Cary Elwes persónunni í stað þess að leyfa þeirri mynd bara að halda manni í smá óvissu. Þessi sería hefur átt sín móment, en eftir þetta sýni ég henni bara miðfingurinn.
Saw 7, Saw 3D, Saw: The Final Chapter eða hvað sem hún heitir (!) er svo vond kvikmynd að það er skömmustulegt að fjalla um hana. Hún er vond því hún spilar svo illilega með þig og þegar þú áttar þig á því hvað þessi teygða vitleysa er orðin hallærisleg - eftir allar þessar breyttu stefnur í söguþræðinum – þá líður þér verr. Hugmyndaflugið hefur aldrei heldur farið eins mikið sígandi. Gildrurnar sem við sjáum eru kannski nokkrar sniðugar en í öllum seinni helmingnum er vandræðalegt hvað þær verða vægar og óáhrifaríkar. Þetta með spýtuplankana, tennurnar og brennsluofninn (sem ég hélt í fyrstu að væri geimflaug!) er eins og vinahangs á kaffihúsi í samanburði við sumar þrautirnar sem voru t.d. í fyrstu þremur myndunum (sprautunálaatriðið í nr. 2 er líklegast það öflugasta sem ég hef hingað til séð). Ég veit ekki alveg í hvaða endaþarmi leikstjórinn var með hausinn fastan í, en það er sjálfsagt mál að þegar þú ert að loka seríu eins og Saw, þá er málið að skilja smá högg eftir sig. Og það nægir ekki að mjaka endalaust viðbjóði framan í þig. Subbuskapur er svo ódýr leið til að vekja óþægindi. Stundum nægir ekki annað en að gefa hlutina vel í skyn eða stríða okkur með fáeinum römmum, í stað þess að troða þessu framan í andlitið á okkur. Með þessu eru aðstandendur augljóslega að segja við þig: "Finnst þér þetta ekki geðveikt ógeðslegt??"
Meira að segja aðdáendur, ef þeir eru ennþá til, eru líklegir til þess að verða fyrir biluðum vonbrigðum. Í mínum huga er þessi mynd þegar farin að sjóðast saman með Saw 4 og 5 í minningunni (6 var skítsæmileg). Ég er hættur að geta þekkt þær í sundur, sem er áberandi merki um hversu mikið þú ert að sóa tímanum þínum með því að horfa á seríuna. Ef þú ert nýliði eða þekkir einhvern sem hefur ekki séð neina af þessum myndum, segðu honum að hætta að horfa eftir nr. 1 eða 3.
3/10
Meinlaus skemmtun sem uppfyllir blóðþörfina 
Undirritaður er ekki aðdáandi hryllingsmynda. Þess vegna er undarlegt að hann skrifi um lokakafla Saw seríunnar, Saw 3D. Sérstaklega þegar hann hefur ekki séð allar myndirnar sem á undan koma. Hins vegar falla þau rök flatt með einföldu spurningunni: Af hverju ekki?
Saw myndirnar eru þekktar fyrir einn hlut. Þær eru ekki þekktar fyrir afbragðs leikstjórn, gallalausa leikara, tilfinningavekjandi tónlist eða snilldarlega sögu. Það er óþarfi að fara nánar út í þá þætti
myndarinnar. Frumlegir dauðdagar eru einkenni Saw myndanna. Áhorfendur vilja sjá fólk deyja á ótrúlegan hátt. Oftast fá áhorfendur það sem þeir vilja og hér er ekki undantekning á því.
Saw formúlan fyrir dauða fólks er afar skemmtileg. Það á ekki að vera svona gaman að horfa á fólk deyja. Yfirleitt er samt réttlæt drápin á einhvern hátt hvort sem sú réttlæting er langsótt eða ekki.
Það er lykilinn að flestum Saw dauðdögum. Einstaklingur þarf oft að gera eitthvað viðbjóðslegt við sjálfan sig til að bjarga sér eða öðrum. Nánast undantekningalaust tekst það ekki. Áhorfandinn heldur
samt í vonina og vill að einhver komist af. Hér fær áhorfandinn ekki það sem hann vill. Allir þessir þættir í Saw formúlunni eiga það sameiginlegt að halda manni á nálum alla myndina. Þetta rugl er
spennandi og hefur sitt skemmtanagildi. Þrívíddin gerir sitt fyrir myndina en er ekki nauðsynleg.
Þetta er flottur endir á seríunni óháð því hvernig sagan endar. Að mati undirritaðs skiptir hún ekki máli. Fullt af fólki deyr. Margir deyja á vegu sem að erfitt er að ímynda sér. Myndin uppfyllir þessa
skrítnu þörf fyrir blóði sem að kvikmyndagestir hafa. Henni tekst ætlunarverk sitt. JPH
6/10
Undirritaður er ekki aðdáandi hryllingsmynda. Þess vegna er undarlegt að hann skrifi um lokakafla Saw seríunnar, Saw 3D. Sérstaklega þegar hann hefur ekki séð allar myndirnar sem á undan koma. Hins vegar falla þau rök flatt með einföldu spurningunni: Af hverju ekki?
Saw myndirnar eru þekktar fyrir einn hlut. Þær eru ekki þekktar fyrir afbragðs leikstjórn, gallalausa leikara, tilfinningavekjandi tónlist eða snilldarlega sögu. Það er óþarfi að fara nánar út í þá þætti
myndarinnar. Frumlegir dauðdagar eru einkenni Saw myndanna. Áhorfendur vilja sjá fólk deyja á ótrúlegan hátt. Oftast fá áhorfendur það sem þeir vilja og hér er ekki undantekning á því.
Saw formúlan fyrir dauða fólks er afar skemmtileg. Það á ekki að vera svona gaman að horfa á fólk deyja. Yfirleitt er samt réttlæt drápin á einhvern hátt hvort sem sú réttlæting er langsótt eða ekki.
Það er lykilinn að flestum Saw dauðdögum. Einstaklingur þarf oft að gera eitthvað viðbjóðslegt við sjálfan sig til að bjarga sér eða öðrum. Nánast undantekningalaust tekst það ekki. Áhorfandinn heldur
samt í vonina og vill að einhver komist af. Hér fær áhorfandinn ekki það sem hann vill. Allir þessir þættir í Saw formúlunni eiga það sameiginlegt að halda manni á nálum alla myndina. Þetta rugl er
spennandi og hefur sitt skemmtanagildi. Þrívíddin gerir sitt fyrir myndina en er ekki nauðsynleg.
Þetta er flottur endir á seríunni óháð því hvernig sagan endar. Að mati undirritaðs skiptir hún ekki máli. Fullt af fólki deyr. Margir deyja á vegu sem að erfitt er að ímynda sér. Myndin uppfyllir þessa
skrítnu þörf fyrir blóði sem að kvikmyndagestir hafa. Henni tekst ætlunarverk sitt. JPH
6/10
Virkilega slappur lokakafli
Maður átti svosem ekki að búast við miklu en Saw 6 (undir leikstjórn Kevin Greutert) sýndi ágætar framfarir þannig að ég hélt að þetta væri fínt og svo er þetta lokakaflinn þannig að maður ætti að búast við ágætri lokafléttu. En nei, ekkert af þessu rættist. Hér er bara ein enn Saw-myndin í viðbót sem virkilega sýgur og joinar þá 3, 4 og 5 í þeim flokki.
Leikarnir eru hræðilegir og það er er á köflum fyndið að fylgjast með löggunni Gibson sem er einn steiktasti karakter sem ég hef séð (ekki jákvætt). Tobin Bell mætir á svæðið í hálfleik í einu tilgangslausu (eins og öll myndin) atriði en hann sýnir þar að hann er creepy as hell en einnig drullusvalur með sína ógnandi rödd. Ég saknaði ,,gömlu'' Saw-myndanna þegar hann kom og þá fattaði ég virkilega gæðamuninn á þessum myndum.
Lokafléttan er ágætlega slöpp en samt ekkert nýtt heldur einungis það sem aðdáendur voru búnir að stinga upp á. Hafa þessir handritshöfundur engan frumleika? Fara bara á netið og sjá hvað aðdáendurnir segja og skrifa það svo! Svo er illa farið með fléttuna og hún skilur bara eftir fleiri spurningar eins og af hverju? Hvernig gerðist það? Af-fucking-hverju?
Það hefði átt að enda myndirnar eftir fyrstu... Ef ekki, þá þriðju sem lokaði þríleikinum ansi vel en nei, svo kom 4 sem gerðist á sama tíma og 3 sem var náttúrulega bara rugl ruglandi og svo 5 sem enginn man eftir og var algjörlega ónauðsynleg alveg eins og 6 sem var þó ágæt.
Gildrurnar eru fínar í þessari en það er allt svo gimmicky að manni finnst þetta ekkert ógeðslegt lengur. Þetta er bara orðið allt allt of mikið. Seinasta gildran með eldklefann sem leit út eins og Space Rocket var fínt því þá fann ég fyrir nokkrum óþægindum eins og innilokunarkennd en allt hitt var bara mehh... Mæli alls ekki með þessarri, ef þið þurfið að vita hvernig hún endar google it. 3/10
Maður átti svosem ekki að búast við miklu en Saw 6 (undir leikstjórn Kevin Greutert) sýndi ágætar framfarir þannig að ég hélt að þetta væri fínt og svo er þetta lokakaflinn þannig að maður ætti að búast við ágætri lokafléttu. En nei, ekkert af þessu rættist. Hér er bara ein enn Saw-myndin í viðbót sem virkilega sýgur og joinar þá 3, 4 og 5 í þeim flokki.
Leikarnir eru hræðilegir og það er er á köflum fyndið að fylgjast með löggunni Gibson sem er einn steiktasti karakter sem ég hef séð (ekki jákvætt). Tobin Bell mætir á svæðið í hálfleik í einu tilgangslausu (eins og öll myndin) atriði en hann sýnir þar að hann er creepy as hell en einnig drullusvalur með sína ógnandi rödd. Ég saknaði ,,gömlu'' Saw-myndanna þegar hann kom og þá fattaði ég virkilega gæðamuninn á þessum myndum.
Lokafléttan er ágætlega slöpp en samt ekkert nýtt heldur einungis það sem aðdáendur voru búnir að stinga upp á. Hafa þessir handritshöfundur engan frumleika? Fara bara á netið og sjá hvað aðdáendurnir segja og skrifa það svo! Svo er illa farið með fléttuna og hún skilur bara eftir fleiri spurningar eins og af hverju? Hvernig gerðist það? Af-fucking-hverju?
Það hefði átt að enda myndirnar eftir fyrstu... Ef ekki, þá þriðju sem lokaði þríleikinum ansi vel en nei, svo kom 4 sem gerðist á sama tíma og 3 sem var náttúrulega bara rugl ruglandi og svo 5 sem enginn man eftir og var algjörlega ónauðsynleg alveg eins og 6 sem var þó ágæt.
Gildrurnar eru fínar í þessari en það er allt svo gimmicky að manni finnst þetta ekkert ógeðslegt lengur. Þetta er bara orðið allt allt of mikið. Seinasta gildran með eldklefann sem leit út eins og Space Rocket var fínt því þá fann ég fyrir nokkrum óþægindum eins og innilokunarkennd en allt hitt var bara mehh... Mæli alls ekki með þessarri, ef þið þurfið að vita hvernig hún endar google it. 3/10