Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
A.m.k. er hún skárri en nr. 2
Það er spes hvernig maður endar alltaf með því að bera ómerkilegar teiknimyndir saman við Pixar. Það er víst óhjákvæmalegt, enda eru mennirnir þar algjörir meistarar í frásögn og hugmyndaflugi. Þegar þeir punga út teiknimynd sem græðir slatta í miðasölum þá nota þeir þann pening til að fjármagna aðra, en þá ferska, allt öðruvísi mynd með ferskum söguþræði og nýjum persónum, í stað þess að mjólka út tilgangslaus framhöld til að fara "öruggu" leiðina. Maður hefur hingað til heyrt sjaldan minnst á Pixar-framhaldsmyndir, meðan stúdíó eins og Dreamworks þrykkir út þremur (bráðum fjórum) Shrek-myndum og Fox gerir hið sama með hina útdauðu Ice Age-seríu.
Ice Age: Yawn... Dawn of the Dinosaurs er eins stöðluð og teiknimyndir gerast. Hún hefur pínulítinn skammt af fullorðinshúmor (t.d. þegar letidýrið Sid fróar óvart karlkyns vísundi!), slatta af barnabröndurum og háværum ærslagangi ásamt söguþræði sem breytist ekkert né þróast. Þú veist nákvæmlega hvernig allt fer í lokin og eini metnaðurinn er bara að hafa skæra liti, reglulegan hasar og hratt flæði. Litlir krakkar gera svosem ekki hærri kröfur, svo ég efa ekki að þeir skemmti sér á myndinni.
Það er engu að síður merki um öfluga fjölskyldumynd þegar það er eitthvað mikið til staðar handa fólki á öllum aldri. Augljóslega þá er Ice Age 3 ekki þannig mynd. Myndin byrjar ekkert sérstaklega vel og kynnir aftur til leiks persónur sem ég sjálfur var kominn með nóg af. Það var ekki fyrr en svona 20 mínútur/hálftíma inn í myndina þar sem hún tók smá kipp og varð aðeins líflegri, þökk sé Simon Pegg, sem talsetur mörðinn Buck af heilmiklum hressleika. Hann var líka eina persónan sem mér líkaði eitthvað við. Ókei, Diego var reyndar fínn líka. Restin af dýrunum er farin að fara dálítið í taugarnar á mér (þ.e.a.s fyrir utan þá sem þegar voru óþolandi, eins og pokarotturnar tvær), meira að segja taugaveiklaði íkorninn. Hann var frábær í fyrstu myndinni, skítsæmilegur í annarri en núna eru sketch-arnir vel farnir að þynnast út. Myndin reynir að krydda aðeins upp á hans nærveru með að skella kvenkyns íkorna með honum, en brandararnir eru samt þeir sömu og mér finnst það eiginlega hálf sjúkt hversu sterk hrifning þeirra beggja á einni hnetu (eða hvað sem þetta heitir) getur verið. Við fáum jafnvel að sjá "áhrifaríka" senu sem sýnir ástarsorg... frá sjónarhorni hnetunnar! Hversu steikt er það??
Mér fannst fyrsta Ice Age-myndin virkilega fín. Pínu gleymd en skemmtileg engu að síður. Ég missti áhugann á öllu þessu sögusviði eftir Ice Age 2, enda var hún frekar leiðinleg. Þessi þriðja er greinilega ekki gerð af hugsjónum, og ég stórefa að framleiðendur hafi ákveðið að gera hana til að dýpka persónusköpunina. Nei, peningaplottið er auðsjáanlegt, en, eins og ég segi, krökkum er alveg sama. Fullorðnir verða bara að harka það af sér ef þeir neyðast til að sitja yfir þessu með þeim. Mætti alveg gera verra. Myndin er alls ekki leiðinleg, heldur bara svo andskoti tilgangslaus.
5/10
Það er spes hvernig maður endar alltaf með því að bera ómerkilegar teiknimyndir saman við Pixar. Það er víst óhjákvæmalegt, enda eru mennirnir þar algjörir meistarar í frásögn og hugmyndaflugi. Þegar þeir punga út teiknimynd sem græðir slatta í miðasölum þá nota þeir þann pening til að fjármagna aðra, en þá ferska, allt öðruvísi mynd með ferskum söguþræði og nýjum persónum, í stað þess að mjólka út tilgangslaus framhöld til að fara "öruggu" leiðina. Maður hefur hingað til heyrt sjaldan minnst á Pixar-framhaldsmyndir, meðan stúdíó eins og Dreamworks þrykkir út þremur (bráðum fjórum) Shrek-myndum og Fox gerir hið sama með hina útdauðu Ice Age-seríu.
Ice Age: Yawn... Dawn of the Dinosaurs er eins stöðluð og teiknimyndir gerast. Hún hefur pínulítinn skammt af fullorðinshúmor (t.d. þegar letidýrið Sid fróar óvart karlkyns vísundi!), slatta af barnabröndurum og háværum ærslagangi ásamt söguþræði sem breytist ekkert né þróast. Þú veist nákvæmlega hvernig allt fer í lokin og eini metnaðurinn er bara að hafa skæra liti, reglulegan hasar og hratt flæði. Litlir krakkar gera svosem ekki hærri kröfur, svo ég efa ekki að þeir skemmti sér á myndinni.
Það er engu að síður merki um öfluga fjölskyldumynd þegar það er eitthvað mikið til staðar handa fólki á öllum aldri. Augljóslega þá er Ice Age 3 ekki þannig mynd. Myndin byrjar ekkert sérstaklega vel og kynnir aftur til leiks persónur sem ég sjálfur var kominn með nóg af. Það var ekki fyrr en svona 20 mínútur/hálftíma inn í myndina þar sem hún tók smá kipp og varð aðeins líflegri, þökk sé Simon Pegg, sem talsetur mörðinn Buck af heilmiklum hressleika. Hann var líka eina persónan sem mér líkaði eitthvað við. Ókei, Diego var reyndar fínn líka. Restin af dýrunum er farin að fara dálítið í taugarnar á mér (þ.e.a.s fyrir utan þá sem þegar voru óþolandi, eins og pokarotturnar tvær), meira að segja taugaveiklaði íkorninn. Hann var frábær í fyrstu myndinni, skítsæmilegur í annarri en núna eru sketch-arnir vel farnir að þynnast út. Myndin reynir að krydda aðeins upp á hans nærveru með að skella kvenkyns íkorna með honum, en brandararnir eru samt þeir sömu og mér finnst það eiginlega hálf sjúkt hversu sterk hrifning þeirra beggja á einni hnetu (eða hvað sem þetta heitir) getur verið. Við fáum jafnvel að sjá "áhrifaríka" senu sem sýnir ástarsorg... frá sjónarhorni hnetunnar! Hversu steikt er það??
Mér fannst fyrsta Ice Age-myndin virkilega fín. Pínu gleymd en skemmtileg engu að síður. Ég missti áhugann á öllu þessu sögusviði eftir Ice Age 2, enda var hún frekar leiðinleg. Þessi þriðja er greinilega ekki gerð af hugsjónum, og ég stórefa að framleiðendur hafi ákveðið að gera hana til að dýpka persónusköpunina. Nei, peningaplottið er auðsjáanlegt, en, eins og ég segi, krökkum er alveg sama. Fullorðnir verða bara að harka það af sér ef þeir neyðast til að sitja yfir þessu með þeim. Mætti alveg gera verra. Myndin er alls ekki leiðinleg, heldur bara svo andskoti tilgangslaus.
5/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Framleiðandi
20th Century Fox/Emerging Pictures
Vefsíða:
Aldur USA:
PG
Frumsýnd á Íslandi:
1. júlí 2009
Útgefin:
26. nóvember 2009