Aðalleikarar
Leikstjórn
Varla hægt að gera betur.
Frændur okkar Svíar hafa heldur betur sótt í sig veðrið í kvikmyndaheiminum undanfarin ár. Hin stórgóða sænska hrollvekja "Let the Right One in" er nýkomin á DVD og nú er von á veislu því ,,Karlar sem hata konur" er fyrsta myndin í þríleik sem eru gerðar eftir bókum Stieg Larson. Myndirnar voru allar teknar upp á sama tíma og því eigum við kvikmyndaunnendur von á góðu því þessi mynd er meiriháttar góð.
Í stuttu máli fjallar myndin um blaðamanninn Mikael Blomkvist en hann er fenginn til að rannsaka 40 ára gamalt morðmál. Hann er tregur til að taka málið að sér sem við fyrstu sín virðist óleysanlegt. Eftir því sem hann skoðar það betur koma ljót fjölskylduleyndarmál uppá yfirborðið og uppgjör við fortíðina er óumflýjanlegt.
,,Karlar sem hata konur" er spennumynd af gamla skólanum. Byrjar rólega og byggir upp spennu og fléttan kemur virkilega á óvart, þ.e.a.s. fyrir þá sem ekki hafa lesið bókina. Styrkleiki myndarinnar felst fyrst og fremst í frábærum leik allra, það stígur engin feilspor og samleikur hinnar hálfísleku Noomi Rapace og Michael Nyqvist er lygilega góður.
Myndatakan er frábær og tónlist góð. Hér er á ferðinni ein besta spennumynd síðari ára. Vissulega er hún löng en maður finnur ekki fyrir því, hún er það áhugaverð. Það er stutt í norrænan húmor sem við Íslendingar ættum að kunna að meta.
Gæðamynd.
Frændur okkar Svíar hafa heldur betur sótt í sig veðrið í kvikmyndaheiminum undanfarin ár. Hin stórgóða sænska hrollvekja "Let the Right One in" er nýkomin á DVD og nú er von á veislu því ,,Karlar sem hata konur" er fyrsta myndin í þríleik sem eru gerðar eftir bókum Stieg Larson. Myndirnar voru allar teknar upp á sama tíma og því eigum við kvikmyndaunnendur von á góðu því þessi mynd er meiriháttar góð.
Í stuttu máli fjallar myndin um blaðamanninn Mikael Blomkvist en hann er fenginn til að rannsaka 40 ára gamalt morðmál. Hann er tregur til að taka málið að sér sem við fyrstu sín virðist óleysanlegt. Eftir því sem hann skoðar það betur koma ljót fjölskylduleyndarmál uppá yfirborðið og uppgjör við fortíðina er óumflýjanlegt.
,,Karlar sem hata konur" er spennumynd af gamla skólanum. Byrjar rólega og byggir upp spennu og fléttan kemur virkilega á óvart, þ.e.a.s. fyrir þá sem ekki hafa lesið bókina. Styrkleiki myndarinnar felst fyrst og fremst í frábærum leik allra, það stígur engin feilspor og samleikur hinnar hálfísleku Noomi Rapace og Michael Nyqvist er lygilega góður.
Myndatakan er frábær og tónlist góð. Hér er á ferðinni ein besta spennumynd síðari ára. Vissulega er hún löng en maður finnur ekki fyrir því, hún er það áhugaverð. Það er stutt í norrænan húmor sem við Íslendingar ættum að kunna að meta.
Gæðamynd.
Vönduð ræma sem heldur manni við efnið
Djöfull er maður orðinn ánægður með svíanna. Á varla einu ári hafa þeir sett sig heldur betur á kort kvikmyndaáhugamanna með tveimur áhugaverðum og vönduðum myndum: Låt den rätte komma in og þessari.
Frumleiki er ekki sterkasta hlið Män som hatar kvinnor, enda fremur straightforward (en óvenjulega löng) sakamálamynd. Til móts við það er hún ótrúlega vel unnin, vel leikin, spennandi - og jafnvel fyndin - á köflum og nokkuð óþægileg sum staðar. Ég hef ekki hugmynd um það hvernig hún stenst samanburð við samnefndu skáldsöguna eftir Stieg Larsson þar sem að ég hef ekki kynnt mér þessa Millenium-seríu. Það sem ég fékk út úr myndinni var samt nógu áhugavert til að sannfæra mig um að vilja sjá næstu mynd, Flickan som lekte med elden, en miðað við þá hefðbundnu framvindu sem þessi mynd notar tel ég ólíklegt að ég hafi áhuga að lesa bækurnar.
Ég dáðist mikið að stílnum sem leikstjórinn Niels Oplev notar. Kvikmyndatakan ásamt lýsingu er frábær og mun vandaðri en maður sér frá svona myndum frá vestræna heiminum. Klipping og tónlist er líka mjög flott. Leikurinn stendur samt hvað mest upp úr heildinni, og stóð Noomi Rapace sig klárlega best í hlutverki ónýta hakkarans Lisbeth. Hún gjörsamlega eignaði sér þessa mynd þótt þróun persónunnar hafi verið örlítið klisjukennd fyrir minn smekk. Samleikur hennar og Michael Nyqvist er engu að síður afar eftirminnilegur.
Myndin er samt áberandi teygð og Oplev hefði alveg mátt sækja skærin oftar. Hún er þó sem betur fer aldrei langdregin en maður finnur vel fyrir 150 mínútna lengdartímanum, enda óeðlileg lengd fyrir venjulega spennu- og sakamálasögu. Söguþráðurinn er líka frekar lengi að keyra sig af stað og er það ekki fyrr en rúma klukkutíma inn í myndina þar sem að ráðgátan fer almennilega að komast á skrið. Annars, um leið og upplýsingarnar rúlla verður flæðið allt annað og myndin fer í raun að koma manni á óvart, sem er alltaf góður hlutur.
Män som hatar kvinnor er stórfín mynd þegar á heildina er litið. Hún hefur prýðis afþreyingargildi og græðir mest á flottu útliti og ákaflega góðum leik. Það tvennt hífur upp standard en athyglisvert plott og tryggir á endanum þokkaleg meðmæli á heildina.
7/10
Djöfull er maður orðinn ánægður með svíanna. Á varla einu ári hafa þeir sett sig heldur betur á kort kvikmyndaáhugamanna með tveimur áhugaverðum og vönduðum myndum: Låt den rätte komma in og þessari.
Frumleiki er ekki sterkasta hlið Män som hatar kvinnor, enda fremur straightforward (en óvenjulega löng) sakamálamynd. Til móts við það er hún ótrúlega vel unnin, vel leikin, spennandi - og jafnvel fyndin - á köflum og nokkuð óþægileg sum staðar. Ég hef ekki hugmynd um það hvernig hún stenst samanburð við samnefndu skáldsöguna eftir Stieg Larsson þar sem að ég hef ekki kynnt mér þessa Millenium-seríu. Það sem ég fékk út úr myndinni var samt nógu áhugavert til að sannfæra mig um að vilja sjá næstu mynd, Flickan som lekte med elden, en miðað við þá hefðbundnu framvindu sem þessi mynd notar tel ég ólíklegt að ég hafi áhuga að lesa bækurnar.
Ég dáðist mikið að stílnum sem leikstjórinn Niels Oplev notar. Kvikmyndatakan ásamt lýsingu er frábær og mun vandaðri en maður sér frá svona myndum frá vestræna heiminum. Klipping og tónlist er líka mjög flott. Leikurinn stendur samt hvað mest upp úr heildinni, og stóð Noomi Rapace sig klárlega best í hlutverki ónýta hakkarans Lisbeth. Hún gjörsamlega eignaði sér þessa mynd þótt þróun persónunnar hafi verið örlítið klisjukennd fyrir minn smekk. Samleikur hennar og Michael Nyqvist er engu að síður afar eftirminnilegur.
Myndin er samt áberandi teygð og Oplev hefði alveg mátt sækja skærin oftar. Hún er þó sem betur fer aldrei langdregin en maður finnur vel fyrir 150 mínútna lengdartímanum, enda óeðlileg lengd fyrir venjulega spennu- og sakamálasögu. Söguþráðurinn er líka frekar lengi að keyra sig af stað og er það ekki fyrr en rúma klukkutíma inn í myndina þar sem að ráðgátan fer almennilega að komast á skrið. Annars, um leið og upplýsingarnar rúlla verður flæðið allt annað og myndin fer í raun að koma manni á óvart, sem er alltaf góður hlutur.
Män som hatar kvinnor er stórfín mynd þegar á heildina er litið. Hún hefur prýðis afþreyingargildi og græðir mest á flottu útliti og ákaflega góðum leik. Það tvennt hífur upp standard en athyglisvert plott og tryggir á endanum þokkaleg meðmæli á heildina.
7/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Nikolaj Arcel, Rasmus Heisterberg, Stieg Larsson
Framleiðandi
Music Box Films
Frumsýnd á Íslandi:
24. júlí 2009
Útgefin:
1. október 2009