Brüno 2009
(Bruno)
Frumsýnd: 8. júlí 2009
Borat was so 2006
81 MÍNEnska
Sacha Baron Cohen er mættur aftur til að valda enn meiri usla heldur en hann gerði með Borat fyrir þremur árum. Í þetta sinn kemur hann fram sem austurríska tískufríkið Brüno, sem að sjálfsögðu ákveður að kíkja til Bandaríkjanna og er aldrei að vita hvað tekur þar við.
Aðalleikarar
Leikstjórn
VÁ!!$%
vá maður þetta var maður þessi mynd var geðveikt skemmtileg
ég fór á hana þetta er fyndnasta mynd sem ég hef sé og hangover er alveg ágæt meðan við þessa mynd þetta er svo fyndin mynd ef ég er ámóti því að þessi mynd sé bönnuð inná 14- hún á að vera bönnuð inna 16 - en ég mæli með þessari mynd þessi mynd er bara snilld sko en mer fynst alveg hræðilegt að börn séu að fara á þessa mynd en þið öll ef þið viljið horfa á virkilega skemmtilega og virkilega fyndna mynd horfiði þá á bruno:D
vá maður þetta var maður þessi mynd var geðveikt skemmtileg
ég fór á hana þetta er fyndnasta mynd sem ég hef sé og hangover er alveg ágæt meðan við þessa mynd þetta er svo fyndin mynd ef ég er ámóti því að þessi mynd sé bönnuð inná 14- hún á að vera bönnuð inna 16 - en ég mæli með þessari mynd þessi mynd er bara snilld sko en mer fynst alveg hræðilegt að börn séu að fara á þessa mynd en þið öll ef þið viljið horfa á virkilega skemmtilega og virkilega fyndna mynd horfiði þá á bruno:D
Langt yfir strikið 
Árið 2006 brá Sacha Baron Cohen sér í gervi Borats og sló eftirminnilega í gegn. Enda var sú mynd afar vel heppnuð, fór stundum yfir strikið en var mjög fyndinn. Í þessari mynd fer hann í hlutverk Bruno, samkynhneigðar, austurískrar tískulöggu sem ferðast frá Evrópu til Bandaríkjanna til að reyna skapa sér nafn. Áhorfendur fylgast með Bruno lenda í ýmsum uppákomum, bæði æfðum sem og óæfðum en þar talar hann við venjulegt fólk um kynhneigð, tísku, fordóma, barneignir, samkynhneigð og fleira. Önnur atriði eru æfð og tilbúin. Styrkur myndarinnar felst fyrst og fremst í atrðinum þar sem hann talar við venjulegt fólk. Þar er hann að sýna fram á hvað fólk er oft á tíðum einfalt og á stundum brenglað í hugsun. Í öðrum atriðum fer hann langt, langt, langt yfir strikið og ég tók reglulega fyrir andlitið og spurði sjálfan mig að því hvað væri eiginlega í gangi. Hvert markmiðið væri og þess háttar.
Í heild er þetta agætis afþreying sem er alls ekki fyrir alla. Borat var samt mun betri.
Árið 2006 brá Sacha Baron Cohen sér í gervi Borats og sló eftirminnilega í gegn. Enda var sú mynd afar vel heppnuð, fór stundum yfir strikið en var mjög fyndinn. Í þessari mynd fer hann í hlutverk Bruno, samkynhneigðar, austurískrar tískulöggu sem ferðast frá Evrópu til Bandaríkjanna til að reyna skapa sér nafn. Áhorfendur fylgast með Bruno lenda í ýmsum uppákomum, bæði æfðum sem og óæfðum en þar talar hann við venjulegt fólk um kynhneigð, tísku, fordóma, barneignir, samkynhneigð og fleira. Önnur atriði eru æfð og tilbúin. Styrkur myndarinnar felst fyrst og fremst í atrðinum þar sem hann talar við venjulegt fólk. Þar er hann að sýna fram á hvað fólk er oft á tíðum einfalt og á stundum brenglað í hugsun. Í öðrum atriðum fer hann langt, langt, langt yfir strikið og ég tók reglulega fyrir andlitið og spurði sjálfan mig að því hvað væri eiginlega í gangi. Hvert markmiðið væri og þess háttar.
Í heild er þetta agætis afþreying sem er alls ekki fyrir alla. Borat var samt mun betri.
Alltof langt yfir strikið fyrir minn part 
Ég fór á Bruno daginn eftir frumsýningu og varð ekki fyrir vonbrigðum. Myndin fjallar um austurríska tískulöggu sem að er rekin úr starfi og fer til bandaríkjana til að reyna að ,,meika það" sem fræg persóna, og gerir hvað sem er í sínu valdi til að koma sér á framfæri. Við fylgjumst með Sacha Baron Cohen gera vandræðalega, asnalega og fyndna hluti og kemur næsta atriði manni oft á óvart.
Hún var fyndin og frumleg eins og flest allt eftir Sacha Baron Cohen, en hún var alltof langt gengin fyrir minn smekk. Hann gerir grín af öllu á milli himins og jarðar, svertingjum, hommum, kristinlegu fólki, tískuheiminum og meira að segja helförinni, en það var þá sem mér fannst hann ganga of langt.
Myndin hélt þó athyglinni allan tíman og var vel leikin, sérstaklega stóð maðurinn sem lék Lutz aðstoðarmann Bruno sig vel. Hún minnti alls ekki á Borat sem ég var ánægð með. Viðbrögð fólks sem vissi ekki að væri verið að taka upp voru óborganleg og var Bruno sprenghlægileg persóna sem var gaman að fylgjast með.
Mjög mörg atriði í myndinni voru samt tilgangslaus nemaf að áhorfandi hefur mikinn áhuga á endaþarmsmökum.
Ég mæli alls ekki með myndinni fyrir viðkvæma, en ég mæli með henni fyrir unendur Borat og þeirra sem skemmta sér vel yfir vandræðalegum hlutum.
Ég fór á Bruno daginn eftir frumsýningu og varð ekki fyrir vonbrigðum. Myndin fjallar um austurríska tískulöggu sem að er rekin úr starfi og fer til bandaríkjana til að reyna að ,,meika það" sem fræg persóna, og gerir hvað sem er í sínu valdi til að koma sér á framfæri. Við fylgjumst með Sacha Baron Cohen gera vandræðalega, asnalega og fyndna hluti og kemur næsta atriði manni oft á óvart.
Hún var fyndin og frumleg eins og flest allt eftir Sacha Baron Cohen, en hún var alltof langt gengin fyrir minn smekk. Hann gerir grín af öllu á milli himins og jarðar, svertingjum, hommum, kristinlegu fólki, tískuheiminum og meira að segja helförinni, en það var þá sem mér fannst hann ganga of langt.
Myndin hélt þó athyglinni allan tíman og var vel leikin, sérstaklega stóð maðurinn sem lék Lutz aðstoðarmann Bruno sig vel. Hún minnti alls ekki á Borat sem ég var ánægð með. Viðbrögð fólks sem vissi ekki að væri verið að taka upp voru óborganleg og var Bruno sprenghlægileg persóna sem var gaman að fylgjast með.
Mjög mörg atriði í myndinni voru samt tilgangslaus nemaf að áhorfandi hefur mikinn áhuga á endaþarmsmökum.
Ég mæli alls ekki með myndinni fyrir viðkvæma, en ég mæli með henni fyrir unendur Borat og þeirra sem skemmta sér vel yfir vandræðalegum hlutum.
Betri en Borat, en ekki of
Myndin fjallar um tískulögguna Brüno sem er með þáttinn Funkyzeit í Austurríki. Eftir að hafað ,,crashað'' smávegis tískusýningu er hann rekinn frá Funkyzeit og ákveður að fara til L.A til þess að vera stærri austurrísk stjarna en Adolf Hitler. Hann tekur aðstoðarmann sinn með og eftir það koma fullt af fyndnum uppákomum og myndin er mjög svipuð Borat í framvindu. Hann reynir að verða leikari, ættleiðir barn o.s.fl.
Brüno gengur ekki miklu lengra en slagsmálaatriðið í Borat en yfir allt seð er Brüno meira sjokkerandi og hneykslandi en Borat. Myndin er fyndnari út af því, en ekki fyrir auðhneysklanlegt? fólk. Sacha Baron Cohen er nátturulega bara öll myndin og ótrulegt hvað hann sekkur sér mikið í persónuna.
8/10
Must-See fyrir fólk með humór
Myndin fjallar um tískulögguna Brüno sem er með þáttinn Funkyzeit í Austurríki. Eftir að hafað ,,crashað'' smávegis tískusýningu er hann rekinn frá Funkyzeit og ákveður að fara til L.A til þess að vera stærri austurrísk stjarna en Adolf Hitler. Hann tekur aðstoðarmann sinn með og eftir það koma fullt af fyndnum uppákomum og myndin er mjög svipuð Borat í framvindu. Hann reynir að verða leikari, ættleiðir barn o.s.fl.
Brüno gengur ekki miklu lengra en slagsmálaatriðið í Borat en yfir allt seð er Brüno meira sjokkerandi og hneykslandi en Borat. Myndin er fyndnari út af því, en ekki fyrir auðhneysklanlegt? fólk. Sacha Baron Cohen er nátturulega bara öll myndin og ótrulegt hvað hann sekkur sér mikið í persónuna.
8/10
Must-See fyrir fólk með humór
Betri en Borat. Cohen er schnillingur!
Þið sem hélduð að The Hangover væri það fyndnasta sem kæmi út árið 2009, bíðið bara og sjáið hvað Brüno gerir af sér hérna.
Í fyrstu hélt ég að Sacha Baron Cohen væri að teygja lopann að óþörfu með að gera það sama við Brüno-karakterinn sinn og hann gerði við Borat, þar sem hann naut vinsælda út um allan heim með einhverri djörfustu "mockumentary" gamanmynd síðari ára. Ég sá eiginlega bara engan tilgang með þessari mynd, enda átti ég erfitt með að telja manninum trú um að geta toppað þau ósmekklegheit sem hann bauð upp á fyrir þremur árum síðan. Ég meina, halló! Hann slóst við nakinn feitan mann í 69-stellingu og elti hann um á hóteli haldandi á gúmmíhnefa! Svo aðeins eitthvað sé nefnt. Ef Cohen gæti fundið upp á einhverju grófara til að eiga þátt í þá þyrfti maður að efast stórlega um geðheilsu hans.
Viti menn, honum tókst það...
Kvikmyndin Brüno fer stundum svo langt yfir strikið að viðkvæmt fólk gæti þurft á léttri áfallahjálp að halda eftir að hafa horft á hana. Það er vissulega ekkert nýtt við það að horfa á fólk ganga langt og leggja líf sitt í hættu fyrir grínið (Jackass, Dirty Sanchez...) en Cohen er einn af örfáum sem nær að vera alltaf ferskur og fyndinn í sjokkhúmornum. Hann dettur aldrei úr karakter og finnur ávallt nýjar leiðir til að skemmta áhorfendum sem er drullusama um velsæmismörk.
Ég fílaði þessa aðeins betur heldur en Borat. Af hverju? Því hún hélt betra flæði og missti aldrei nokkurn tímann dampinn. Alveg frá Üniversal-lógóinu í byrjun til söngatriðisins í lokin var ég að veltast úr hlátri um allt gólf og stöku sinnum fékk ég m.a.s. tár í augun, sem gerist alls ekki oft. Sjokk-factorinn hittir nánast alltaf í mark. Húmorinn er aldrei of þvingaður eða úr takti við það sem myndin reynir að gera. Hér um bil hvert einasta atriði var annaðhvort sprenghlægilegt eða dásamlega vandræðalegt. Engu að síður átti ég erfitt með að glotta ekki yfir öllu ruglinu.
Eins og í Borat er maður aldrei of viss hvenær senur eru sviðsettar eða raunverulegar, en maður er ekki lengi að sjá hvað Cohen leggur heilmikið á sig í titilhlutverkinu. Það er óvenju vægt til orða tekið að segja að hann fari á kostum. Án hans væri auðvitað engin mynd. Hann lætur það reyndar í friði að glíma við feita menn, en í staðin eru dreifð atriði út alla myndina þar sem hann veldur fimmfalt meiri usla og gerir allt snarbrjálað í kringum sig. Meira að segja fann maður fyrir því hversu mikið hann er í lífshættu núna, enda maðurinn eltur af hópum um götur og í m.a.s. einu atriðinu er kastaður stóll úr góðri fjarlægð í áttina að honum.
Borat var auðvitað ferskari fyrir sinn tíma og mun hún alltaf hafa það fram yfir þessa mynd, sem meira eða minna fylgir bara sömu formúlu. Það er heldur ekki hægt að hrósa ræmunni fyrir innihaldsríkan söguþráð, frekar en hinni. En eins og kom fram þá skemmti ég mér aðeins betur á Brüno og fannst hún einnig hiklaust bjóða upp á hressari og öflugri lokasprett. Pamelu Anderson-atriðið gufar hreinlega bara upp í samanburði við endasenurnar hérna, þar sem tónlist Celine Dion er ljúflega sett undir.
Ef Brüno fær þig ekki til þess að hneykslast, líta undan eða tauta "ó, nei!" reglulega út þessar 80 mínútur, þá er hún ekki að þjóna tilgangi sínum. Eins mikið og ég freistast til að telja upp nokkur brilliant atriði þá ætla ég að sleppa því og leyfa áhugasömum að tékka á þeim sjálf. Þessi mynd er svo röng, svo óþægileg, svo kjarkmikil en samt svo suddalega fyndin að hálfa væri nóg, og því er ómögulegt að mæla ekki með henni.
8/10
Þið sem hélduð að The Hangover væri það fyndnasta sem kæmi út árið 2009, bíðið bara og sjáið hvað Brüno gerir af sér hérna.
Í fyrstu hélt ég að Sacha Baron Cohen væri að teygja lopann að óþörfu með að gera það sama við Brüno-karakterinn sinn og hann gerði við Borat, þar sem hann naut vinsælda út um allan heim með einhverri djörfustu "mockumentary" gamanmynd síðari ára. Ég sá eiginlega bara engan tilgang með þessari mynd, enda átti ég erfitt með að telja manninum trú um að geta toppað þau ósmekklegheit sem hann bauð upp á fyrir þremur árum síðan. Ég meina, halló! Hann slóst við nakinn feitan mann í 69-stellingu og elti hann um á hóteli haldandi á gúmmíhnefa! Svo aðeins eitthvað sé nefnt. Ef Cohen gæti fundið upp á einhverju grófara til að eiga þátt í þá þyrfti maður að efast stórlega um geðheilsu hans.
Viti menn, honum tókst það...
Kvikmyndin Brüno fer stundum svo langt yfir strikið að viðkvæmt fólk gæti þurft á léttri áfallahjálp að halda eftir að hafa horft á hana. Það er vissulega ekkert nýtt við það að horfa á fólk ganga langt og leggja líf sitt í hættu fyrir grínið (Jackass, Dirty Sanchez...) en Cohen er einn af örfáum sem nær að vera alltaf ferskur og fyndinn í sjokkhúmornum. Hann dettur aldrei úr karakter og finnur ávallt nýjar leiðir til að skemmta áhorfendum sem er drullusama um velsæmismörk.
Ég fílaði þessa aðeins betur heldur en Borat. Af hverju? Því hún hélt betra flæði og missti aldrei nokkurn tímann dampinn. Alveg frá Üniversal-lógóinu í byrjun til söngatriðisins í lokin var ég að veltast úr hlátri um allt gólf og stöku sinnum fékk ég m.a.s. tár í augun, sem gerist alls ekki oft. Sjokk-factorinn hittir nánast alltaf í mark. Húmorinn er aldrei of þvingaður eða úr takti við það sem myndin reynir að gera. Hér um bil hvert einasta atriði var annaðhvort sprenghlægilegt eða dásamlega vandræðalegt. Engu að síður átti ég erfitt með að glotta ekki yfir öllu ruglinu.
Eins og í Borat er maður aldrei of viss hvenær senur eru sviðsettar eða raunverulegar, en maður er ekki lengi að sjá hvað Cohen leggur heilmikið á sig í titilhlutverkinu. Það er óvenju vægt til orða tekið að segja að hann fari á kostum. Án hans væri auðvitað engin mynd. Hann lætur það reyndar í friði að glíma við feita menn, en í staðin eru dreifð atriði út alla myndina þar sem hann veldur fimmfalt meiri usla og gerir allt snarbrjálað í kringum sig. Meira að segja fann maður fyrir því hversu mikið hann er í lífshættu núna, enda maðurinn eltur af hópum um götur og í m.a.s. einu atriðinu er kastaður stóll úr góðri fjarlægð í áttina að honum.
Borat var auðvitað ferskari fyrir sinn tíma og mun hún alltaf hafa það fram yfir þessa mynd, sem meira eða minna fylgir bara sömu formúlu. Það er heldur ekki hægt að hrósa ræmunni fyrir innihaldsríkan söguþráð, frekar en hinni. En eins og kom fram þá skemmti ég mér aðeins betur á Brüno og fannst hún einnig hiklaust bjóða upp á hressari og öflugri lokasprett. Pamelu Anderson-atriðið gufar hreinlega bara upp í samanburði við endasenurnar hérna, þar sem tónlist Celine Dion er ljúflega sett undir.
Ef Brüno fær þig ekki til þess að hneykslast, líta undan eða tauta "ó, nei!" reglulega út þessar 80 mínútur, þá er hún ekki að þjóna tilgangi sínum. Eins mikið og ég freistast til að telja upp nokkur brilliant atriði þá ætla ég að sleppa því og leyfa áhugasömum að tékka á þeim sjálf. Þessi mynd er svo röng, svo óþægileg, svo kjarkmikil en samt svo suddalega fyndin að hálfa væri nóg, og því er ómögulegt að mæla ekki með henni.
8/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Sacha Baron Cohen, Dan Mazer, Jeff Schaffer, Anthony Hines
Vefsíða:
Aldur USA:
R
Frumsýnd á Íslandi:
8. júlí 2009
Útgefin:
12. nóvember 2009