Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Skítsæmileg mynd
Plottið á myndinni er mjög frumlegt en er það eina frumlega við myndina, leikurinn var ágætur. Matthew McConaghey gerði það sem hann gerir best að leika kvennabósa með athyglisbrest. Mér fannst Micheal Douglas passa vel sem frændi Matthew og lék hann ágætlega. Það var þægilegt að horfa á myndinni og krafðist hún ekki mikillar einbeitningar. Þetta var bara skítsæmileg mynd og mæli ég með henni fyrir fólk sem biður ekki um vandaðar heldur skemmtilegar myndir.
Plottið á myndinni er mjög frumlegt en er það eina frumlega við myndina, leikurinn var ágætur. Matthew McConaghey gerði það sem hann gerir best að leika kvennabósa með athyglisbrest. Mér fannst Micheal Douglas passa vel sem frændi Matthew og lék hann ágætlega. Það var þægilegt að horfa á myndinni og krafðist hún ekki mikillar einbeitningar. Þetta var bara skítsæmileg mynd og mæli ég með henni fyrir fólk sem biður ekki um vandaðar heldur skemmtilegar myndir.
Dæmigerðir en asskoti saklausir draugar
Matthew McConaughey má eiga eitt: Honum tekst alltaf að leika trúverðugan skíthæl. Svona svipað og með Greg Kinnear einu sinni, þá á áhorfandanum auðvelt með að líka illa við hann, en slíkt álit er akkúrat við hæfi hérna. McConaughey leikur nokkurs konar spólgraðan "Skrögg" í vægast sagt furðulegri útgáfu af frægu Dickens-sögunni A Christmas Carol. Mér leist vel á hugmyndina, og mér finnst alltaf gaman að sjá útúrsnúninga á klassískum ævintýrum (sá einhver Scrooged?). En aftur á móti, með því að taka svona gríðarlega þekkta sögu fyrir þá glímir myndin við þau leiðindi að vera fyrirsjáanleg alveg út í gegn, þannig að það helsta sem hún þarf að notast við til að virka er sjarmi og húmor, sem hún hefur takmarkað magn af.
Það er erfitt að finna einhvern sem þekkir ekki Dickens-söguna frægu, sem þýðir að langflestir áhorfendur vita hvernig þessi mynd mun spilast út. Jú jú, rómantískar gamanmyndir verða seint þekktar fyrir að koma manni reglulega á óvart, en í þessari mynd veit maður skref fyrir skref hvað gerist næst. Við VITUM að draugarnir verða þrír að talsins, við VITUM að "Skröggur" er hataður af flestöllum og við VITUM að hann breytist skjótt og verður góður við alla í lokin. Það sem ég vildi fá útúr þessari mynd var góður húmor til að halda restinni á floti. Í heildina fannst mér myndin bara la-la fyndin. Sjarmur var heldur ekki mikill.
Af hverju vildi ég endilega fá góðan húmor? Tja, ein góð ástæða getur verið sú að þessi mynd er skrifuð af þeim sömu og pennuðu hina bráðfyndnu The Hangover. Hins vegar stóð þetta sama teymi á bakvið hina misheppnuðu Four Christmases, svo kannski var þetta óskhyggja í mér. Ghosts of Girlfriends Past er samt alls ekki slæm afþreying þrátt fyrir það. Hún er ósköp saklaus og m.a.s. ansi krúttleg. McConaughey stendur sig eins og hetja og ber myndina vel uppi. Það vantaði kannski meira upp á kemistríuna milli hans og Jennifer Garner, en það skiptir svosem ekki öllu. Þau eru bæði fín. Michael Douglas var þó langbestur og mest líflegur og myndin hefði léttilega tapað nokkrum stigum án hans.
Það hefði verið skemmtilegra að fá aðeins beittari og fjölbreyttari útgáfu af þessari sögu, kryddaðri meiri húmor og óvæntari uppákomum. En það sem eftir stendur er hin ágætasta deit-mynd sem skilur þó merkilega lítið eftir sig.
6/10
Matthew McConaughey má eiga eitt: Honum tekst alltaf að leika trúverðugan skíthæl. Svona svipað og með Greg Kinnear einu sinni, þá á áhorfandanum auðvelt með að líka illa við hann, en slíkt álit er akkúrat við hæfi hérna. McConaughey leikur nokkurs konar spólgraðan "Skrögg" í vægast sagt furðulegri útgáfu af frægu Dickens-sögunni A Christmas Carol. Mér leist vel á hugmyndina, og mér finnst alltaf gaman að sjá útúrsnúninga á klassískum ævintýrum (sá einhver Scrooged?). En aftur á móti, með því að taka svona gríðarlega þekkta sögu fyrir þá glímir myndin við þau leiðindi að vera fyrirsjáanleg alveg út í gegn, þannig að það helsta sem hún þarf að notast við til að virka er sjarmi og húmor, sem hún hefur takmarkað magn af.
Það er erfitt að finna einhvern sem þekkir ekki Dickens-söguna frægu, sem þýðir að langflestir áhorfendur vita hvernig þessi mynd mun spilast út. Jú jú, rómantískar gamanmyndir verða seint þekktar fyrir að koma manni reglulega á óvart, en í þessari mynd veit maður skref fyrir skref hvað gerist næst. Við VITUM að draugarnir verða þrír að talsins, við VITUM að "Skröggur" er hataður af flestöllum og við VITUM að hann breytist skjótt og verður góður við alla í lokin. Það sem ég vildi fá útúr þessari mynd var góður húmor til að halda restinni á floti. Í heildina fannst mér myndin bara la-la fyndin. Sjarmur var heldur ekki mikill.
Af hverju vildi ég endilega fá góðan húmor? Tja, ein góð ástæða getur verið sú að þessi mynd er skrifuð af þeim sömu og pennuðu hina bráðfyndnu The Hangover. Hins vegar stóð þetta sama teymi á bakvið hina misheppnuðu Four Christmases, svo kannski var þetta óskhyggja í mér. Ghosts of Girlfriends Past er samt alls ekki slæm afþreying þrátt fyrir það. Hún er ósköp saklaus og m.a.s. ansi krúttleg. McConaughey stendur sig eins og hetja og ber myndina vel uppi. Það vantaði kannski meira upp á kemistríuna milli hans og Jennifer Garner, en það skiptir svosem ekki öllu. Þau eru bæði fín. Michael Douglas var þó langbestur og mest líflegur og myndin hefði léttilega tapað nokkrum stigum án hans.
Það hefði verið skemmtilegra að fá aðeins beittari og fjölbreyttari útgáfu af þessari sögu, kryddaðri meiri húmor og óvæntari uppákomum. En það sem eftir stendur er hin ágætasta deit-mynd sem skilur þó merkilega lítið eftir sig.
6/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Vefsíða:
www.ghostsofgirlfriendspastmovie.com
Aldur USA:
PG-13
Frumsýnd á Íslandi:
10. júní 2009
Útgefin:
8. október 2009