Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Gleymd og grafin
Það var endalaust hægt að deila um frumleika fyrri myndarinnar, The Crimson Rivers (eða Les Rivières pourpres, ef þið viljið halda ykkur við franska titilinn). Sjálfum þótti mér hún einum of mikill blendingur af Se7en og Silence of the Lambs, en hún var engu að síður hörkuspennandi, vel skrifuð og á vissan hátt athyglisverð. Nú, einhverra hluta vegna, er komið framhald, ef framhald skildi kalla. Þetta er meira sjálfstæður þriller sem notar sömu meginpersónu og úr fyrri myndinni (ekki ósvipað tengslunum milli t.d. Kiss the Girls og Along Came a Spider). Engu að síður er samanburður hennar við sú fyrstu of sterkur og bókstaflega óhjákvæmalegur.
Framhaldið er bara á flestan hátt frekar dauft; spennan er ekki eins mikil, leikstjórnin ekki eins góð og andrúmsloftið nær aldrei sömu hæðum. Söguþráðurinn nær góðu flugi í upphafi og það leynist passlegur gotneskur stíll á honum, en með tímanum fer þetta bara út í eintóma trúarþvælu (eins og m.a. með Jesú persónuna. Hvað var málið með það??). Mér þykir líka leitt að segja þetta en Luc Besson mistekst rækilega með handritið (hvers vegna snýr kallinn sér ekki aftur að leikstjórn?!). Það skortir bara innihaldið til að vekja góðan áhuga áhorfandans, og eftir stendur ekki mjög margt.
Myndin fær samt plús fyrir stórkostlega myndatöku, og Jean Reno er auðvitað ávallt sami töffarinn og ekki er hægt að segja margt slæmt um hann (sérstaklega þegar hann er að leika á sínu máli). Christopher Lee lætur einnig sjá sig, en varir nú ekki lengur á tjaldinu en í rúmlega 15 mínútur, og það getur alls ekki boðað gott. Eitt er á hreinu, það er að þetta framhald er ekki eitthvað sem nær að toppa né kemst á sama plan og sú fyrri. Engan veginn.
4/10
Það var endalaust hægt að deila um frumleika fyrri myndarinnar, The Crimson Rivers (eða Les Rivières pourpres, ef þið viljið halda ykkur við franska titilinn). Sjálfum þótti mér hún einum of mikill blendingur af Se7en og Silence of the Lambs, en hún var engu að síður hörkuspennandi, vel skrifuð og á vissan hátt athyglisverð. Nú, einhverra hluta vegna, er komið framhald, ef framhald skildi kalla. Þetta er meira sjálfstæður þriller sem notar sömu meginpersónu og úr fyrri myndinni (ekki ósvipað tengslunum milli t.d. Kiss the Girls og Along Came a Spider). Engu að síður er samanburður hennar við sú fyrstu of sterkur og bókstaflega óhjákvæmalegur.
Framhaldið er bara á flestan hátt frekar dauft; spennan er ekki eins mikil, leikstjórnin ekki eins góð og andrúmsloftið nær aldrei sömu hæðum. Söguþráðurinn nær góðu flugi í upphafi og það leynist passlegur gotneskur stíll á honum, en með tímanum fer þetta bara út í eintóma trúarþvælu (eins og m.a. með Jesú persónuna. Hvað var málið með það??). Mér þykir líka leitt að segja þetta en Luc Besson mistekst rækilega með handritið (hvers vegna snýr kallinn sér ekki aftur að leikstjórn?!). Það skortir bara innihaldið til að vekja góðan áhuga áhorfandans, og eftir stendur ekki mjög margt.
Myndin fær samt plús fyrir stórkostlega myndatöku, og Jean Reno er auðvitað ávallt sami töffarinn og ekki er hægt að segja margt slæmt um hann (sérstaklega þegar hann er að leika á sínu máli). Christopher Lee lætur einnig sjá sig, en varir nú ekki lengur á tjaldinu en í rúmlega 15 mínútur, og það getur alls ekki boðað gott. Eitt er á hreinu, það er að þetta framhald er ekki eitthvað sem nær að toppa né kemst á sama plan og sú fyrri. Engan veginn.
4/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Luc Besson, Jean-Christophe Grangé
Vefsíða:
Aldur USA:
R
Frumsýnd á Íslandi:
30. júlí 2004
VHS:
22. desember 2004