Cinderella 1950
(Öskubuska)
The greatest love story ever told.
Allir þekkja söguna um Öskubusku, fallegu og góðu stúlkuna sem stalst til að fara á ballið, hitti þar prinsinn en varð að fara aftur heim áður en klukkan sló 12 á miðnætti. Þá missti hún af sér annan skóinn sem prinsinn síðan notaði til að finna hana á ný. Hún hlaut margvísleg verðlaun og viðurkenningar á sínum tíma, þar á meðal útnefningu... Lesa meira
Allir þekkja söguna um Öskubusku, fallegu og góðu stúlkuna sem stalst til að fara á ballið, hitti þar prinsinn en varð að fara aftur heim áður en klukkan sló 12 á miðnætti. Þá missti hún af sér annan skóinn sem prinsinn síðan notaði til að finna hana á ný. Hún hlaut margvísleg verðlaun og viðurkenningar á sínum tíma, þar á meðal útnefningu til þrennra Óskarsverðlauna.... minna
Aðalleikarar
Það er leiðinlegt að næsta mynd frá Disney í fullri lengd síðan þeir gerðu Bamba skuli vera miklu verri en allt sem þeir höfðu gert á þessum tíma. Ég held að aðalástæðan fyrir því sé að þeir lögðu allt of mikla áherslu í dýrin (sem voru nær ekkert annað en comic-relief) heldur en að annaðhvort sem söguna með meiri dýpt eða hafa fleiri tilgangslaus athygli sem hafa að minnsta kosti aðalkarakterinn með. Cinderella er hægt að lýsa eins og Snow White með minni athygli beint að henni og miklu meiri athygli beint að Dopey.
Þrátt fyrir að vera ekki mikið í myndinni og smávegis bland, þá er auðveldlega hægt að finna til með Cinderella. Foreldrar hennar eru dánir og hún eyðir öllum sínum tíma í að þrífa húsið og er niðurlægð af stjúpfjölskyldu sinni. Og þegar hún fær loksins tækifæri til að fara úr húsinu kemst hún ekki vegna mismunandi ástæðna (sem gerist tvisvar í gegnum myndina). En annars hefur þessi mynd eingöngu tvo góða karaktera. Fairy Godmother kemur ekki mikið fram en manni nær strax að líka vel við hana. Og það sakar ekki að hún kemur með besta lagið í myndinni, Bibbity-Bobbty-Boo. Hin er auðvitað Lady Tremaine, eða stjúpmóðirin, en hún er með betri villainum sem ég hef séð frá Disney. Hún gerir ekkert hræðilegt og á enga illa aðstoðarmenn, heldur hefur vald yfir Cinderella og nýtir hverja mínútu af því. Hún endar síðan á því að leyfa dætrum sínum að eyðileggja kjólinn hennar (en þau voru öll á leiðinni á ball til prinsins sem var að leyta sér að eiginkonu) og lokar hana inn í herberginu sínu í "klæmaxi" myndarinnar með einu óhugnalegasta svipbrigði sem ég hef séð.
Eins og skrifaði fyrir ofan þá eru dýrin allt of mikið í þessari mynd, og þá aðallega mýsnar. Fyrstu tuttugu mínúturnar er allri athyglinni beint að þeim (nema fyrir utan smátíma hjá Cinderella) og eftir að það kemur smávegis söguþráður inn í myndina, er samt óþarfarflega mikilli athygli beint að músunum. Þetta hefði verið miklu betra hefði þetta verið fyndnara/skemmtilegra sem þetta er í smástund, en á endanum fór mér að leiðast frekar mikið.
Síðan er tvennt sem mér finnst vera frekar fyndið við þessa mynd. Annað er að á dansleiknum (sem Cinderella kemst á þökk sé Fairy Godmother) þegar Cinderella er að dansa við prinsinn. Hún fékk ekki ultra-stórt makeover (fyrir utan flottan kjól) þannig að mér finnst sérstakt að stjúpfjölskyldan gat ekki þekkt hana. Hitt er áætlun kóngsins að finna hana aftur með glerskó sem hún skyldi eftir. Hélt hann virkilega að hún væri sú eina með þessa skóstærð? Eða hefur Cindarella hræðilega litla fætur?
Í heild sinni er þetta frekar óáhugaverð mynd. Fyrir utan stjúpmóðurina þá er ekkert sem lætur þessa mynd vera ólík týpískri Disney-mynd. Og út af henni get ég hækkað þessa mynd um einn heilann.
5/10
Um myndina
Leikstjórn
Hamilton Luske, Wilfred Jackson, Emilio Estefan
Handrit
Ken Anderson, Ted Sears, Charles Perrault
Framleiðandi
Walt Disney Pictures
Vefsíða:
movies.disney.com/cinderella-1950
Aldur USA:
G
Útgefin:
25. október 2012
Bluray:
25. október 2012