Deuce Bigalow: European Gigolo 2005
(Deuce Bigalow 2)
Frumsýnd: 9. september 2005
For the women of Europe... The price of love just got a lot cheaper.
83 MÍNEnska
Deuce Bigalow fer til Amsterdam í Hollandi eftir eilítið slys þar sem við sögu komu tveir pirrandi krakkar og fullt af árásargjörnum höfrungum. Þar hittir hann gamlan vin sinn TJ Hicks. En dularfullur morðingi byrjar að drepa marga af bestu fylgisveinum Amsterdam, og TJ er tekinn í misgripum fyrir hinn ótrúlega samkynhneigða morðingja. Deuce verður að fara aftur... Lesa meira
Deuce Bigalow fer til Amsterdam í Hollandi eftir eilítið slys þar sem við sögu komu tveir pirrandi krakkar og fullt af árásargjörnum höfrungum. Þar hittir hann gamlan vin sinn TJ Hicks. En dularfullur morðingi byrjar að drepa marga af bestu fylgisveinum Amsterdam, og TJ er tekinn í misgripum fyrir hinn ótrúlega samkynhneigða morðingja. Deuce verður að fara aftur í fylgisveinabransann, til að finna alvöru morðingjann og hreinsa nafn TJ.... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Æi vá að maður skuli hafa eitt smá $$$ í þetta.Ég var nú að vonast eftir svona rull mynd með nokkrum góðum aulabröndurum en ég fékk bara rull mynd sem var aldrei fyndinn.
Ég var nú að vonast eftir því að fá að hlæja alavegna einu sinni en neibb þetta er einn versta mynd sem ég hef séð.
En hey ef þið hafðið gaman af rugli þá endilega kíkið á hana(því þá líður mér miklu betur, því þá hafa fleiri eitt $$$$ sínum í vitleysu).
En ég ætla nú samt að gefa henni hálfa stjörnu af því að ég er í svo góðu skapi.
Ojbara!
Ég fíla aulahúmor jafn mikið og næsti maður. Fyrri Deuce Bigalow myndin mun líklega vera talin til snilldar sama dag og Steven Seagal hreppir langþráða Óskarinn sinn, en ég gat svosem vel skemmt mér yfir henni. Hún er engu að síður ágætis dæmi um aulahúmor. Framhaldið, European Gigolo, er svo allt, allt annað en bara aulahúmor.
Satt að segja get ég ekki með orðum lýst hvernig tegund af kímnigáfu er hér um að ræða. Ég finn ekki nógu sterka lýsingu til að útskýra tilfinningu minni gagnvart þessari froðu. Meira að segja er nafnorðið aulahúmor full vægt.
Deuce Bigalow 2 er svo ósmekkleg, svo yfirdrifin, svo absúrd, svo furðulega örvæntingafull að mér leið eins og greindarvísitalan á mér hafi sjálfkrafa lækkað þessar 80-og eitthvað mínútur sem hún leið.
Rob Schneider þótti mér vera drullufyndinn þegar hann var upp á sitt besta í Saturday Night Live, en hér hefur hann tvímælalaust náð botninum (eitthvað sem ég hélt að hann hafði þegar gert með The Hot Chick). Brandararnir sem hér finnast eru ekki aðeins barnalegir, heldur svo leiðinlega fíflalegir að það liggur við að maður fari að syrgja filmurnar sem sóuðust við gerð hennar.
Ég skal viðurkenna að ég hafi einu sinni eða tvisvar hlegið upphátt, og bæði skiptin voru í senum sem Norm MacDonald átti. Þessi maður er snillingur! Gefið honum fleiri bíómyndir! (sá einhver Dirty Work? Hún var sjúklega fyndin)
Restin á myndinni er bara horbjóður. Ég get ekki alveg stimplað nákvæmlega hvar húmorinn þreyttist út. Kannski var það á milli þess þegar blindu fólki var alvarlega slasað eða þegar kona með karlmannskynfæri á andlitinu steig fram. Ég get örugglega talið áfram lengi, en vonandi fattið þið hvað ég er að fara. Það fer ekki oft í mig þar sem að greddugrínmyndir bjóða fram atriði sem fá mann til að kúgast duglega, en Deuce Bigalow 2 gerði það.
Mitt álit ætti svosem ekki að gera mikið gagn hér, miðað við þann óstöðvandi hlátur sem heyrðist í bíósálnum út alla myndina. Þetta sýnir okkur bara það að í nútímamenningu þarf vart á fáguðum húmor að halda lengur (að hætti Monty Python t.d.) þar sem að fólk hlær sig máttlaust yfir prump- og hlandbröndurum.
2/10
Ég fíla aulahúmor jafn mikið og næsti maður. Fyrri Deuce Bigalow myndin mun líklega vera talin til snilldar sama dag og Steven Seagal hreppir langþráða Óskarinn sinn, en ég gat svosem vel skemmt mér yfir henni. Hún er engu að síður ágætis dæmi um aulahúmor. Framhaldið, European Gigolo, er svo allt, allt annað en bara aulahúmor.
Satt að segja get ég ekki með orðum lýst hvernig tegund af kímnigáfu er hér um að ræða. Ég finn ekki nógu sterka lýsingu til að útskýra tilfinningu minni gagnvart þessari froðu. Meira að segja er nafnorðið aulahúmor full vægt.
Deuce Bigalow 2 er svo ósmekkleg, svo yfirdrifin, svo absúrd, svo furðulega örvæntingafull að mér leið eins og greindarvísitalan á mér hafi sjálfkrafa lækkað þessar 80-og eitthvað mínútur sem hún leið.
Rob Schneider þótti mér vera drullufyndinn þegar hann var upp á sitt besta í Saturday Night Live, en hér hefur hann tvímælalaust náð botninum (eitthvað sem ég hélt að hann hafði þegar gert með The Hot Chick). Brandararnir sem hér finnast eru ekki aðeins barnalegir, heldur svo leiðinlega fíflalegir að það liggur við að maður fari að syrgja filmurnar sem sóuðust við gerð hennar.
Ég skal viðurkenna að ég hafi einu sinni eða tvisvar hlegið upphátt, og bæði skiptin voru í senum sem Norm MacDonald átti. Þessi maður er snillingur! Gefið honum fleiri bíómyndir! (sá einhver Dirty Work? Hún var sjúklega fyndin)
Restin á myndinni er bara horbjóður. Ég get ekki alveg stimplað nákvæmlega hvar húmorinn þreyttist út. Kannski var það á milli þess þegar blindu fólki var alvarlega slasað eða þegar kona með karlmannskynfæri á andlitinu steig fram. Ég get örugglega talið áfram lengi, en vonandi fattið þið hvað ég er að fara. Það fer ekki oft í mig þar sem að greddugrínmyndir bjóða fram atriði sem fá mann til að kúgast duglega, en Deuce Bigalow 2 gerði það.
Mitt álit ætti svosem ekki að gera mikið gagn hér, miðað við þann óstöðvandi hlátur sem heyrðist í bíósálnum út alla myndina. Þetta sýnir okkur bara það að í nútímamenningu þarf vart á fáguðum húmor að halda lengur (að hætti Monty Python t.d.) þar sem að fólk hlær sig máttlaust yfir prump- og hlandbröndurum.
2/10
Þrátt fyrir að vera virkilega slæm mynd þá er Deuce Bigalow European Gigolo þó nokkuð sniðug, myndin er allt öðruvísi en fyrri myndin sem ég bjóst ekki við og húmorinn er mun grófari, þó það var ekki alltaf góður hlutur. Deuce Bigalow er mynd sem er dauðadæmd að öllu leiti, alveg ferlega léleg, en hún er léleg á góðan hátt. Því miður koma fyrir brandarar sem er bara alls ekki fyndnir heldur barnalegir, óæskilegir sem láta mann kúgast af viðbjóði. Svipað og fyrri myndin er þetta sýrumynd sem þú hefur lúmskt gaman af, bara slökktu á heilanum og horfðu á myndina.
Þessi mynd er með þeim betri grín myndum sem ég hef séð. Rob Schneider fer á kostum í þessari mynd sem svo oft áður. Það er enginn galli á þessari mynd hún er bara frábær á alla kanta það er frábær söguþráður í myndinni og það er ekki oft í grínmyndum sem það er góður söguþráður. Mér fannst fyrri myndinn mjög góð enn þessi slær henni klárlega við, og er þessi mynd líka dálítið öðruvísi. Enn þessi mynd fjallar um hann Robba kallinn sem er karlhóra sem og í fyrri myndinni enn í þessari mynd fær hann ekki bara það hlutverk að vera karlhóra heldur verður hann að bjarga vini sínum T.J sem allir halda að sé morðingji sem drepi karlhórur. Eins og ég seigji þá er þetta drep fyndinn mynd sem ég mæli með allir sjái.
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Aldur USA:
R
Frumsýnd á Íslandi:
9. september 2005
VHS:
5. janúar 2006