Shelly Manne
Þekktur fyrir : Leik
Sheldon „Shelly“ Manne (11. júní 1920 – 26. september 1984) var bandarískur djasstrommari. Oftast tengdur djass vestanhafs, var hann þekktur fyrir fjölhæfni sína og lék einnig í fjölda annarra stíla, þar á meðal Dixieland, swing, bebop, framúrstefnudjass og síðar bræðing. Hann lagði einnig sitt af mörkum til tónlistarbakgrunns hundruða Hollywood kvikmynda og sjónvarpsþátta.
Max Manne faðir Manne og frændur voru trommuleikarar. Í æsku dáðist hann að mörgum af fremstu sveiflutrommara samtímans, sérstaklega Jo Jones og Dave Tough. Billy Gladstone, samstarfsmaður föður Manne og dáðasti slagverksleikarinn í leikhúslífinu í New York, bauð táningunni Shelly ábendingar og hvatningu.
Frá þeim tíma þróaði Manne stíl sinn hratt á klúbbum 52nd Street í New York seint á þriðja og fjórða áratugnum. Fyrsta atvinnustarf hans með þekktri stórsveit var hjá Bobby Byrne hljómsveitinni árið 1940. Á þessum árum, eins og hann varð þekktur, tók hann upp með djassstjörnum eins og Coleman Hawkins, Charlie Shavers og Don Byas. Hann vann einnig með fjölda tónlistarmanna sem aðallega tengdust Duke Ellington, eins og Johnny Hodges, Harry Carney, Lawrence Brown og Rex Stewart.
Árið 1942, í seinni heimsstyrjöldinni, gekk Manne til liðs við Landhelgisgæsluna og þjónaði til ársins 1945.
Árið 1943 giftist Manne Rockette að nafni Florence Butterfield (þekkt ástúðlega meðal fjölskyldu og vina sem "Flip"). Hjónabandið myndi vara í 41 ár, þar til Shelly Manne lést.
Þegar bebop-hreyfingin byrjaði að breyta djassinum á fjórða áratugnum elskaði Manne hann og aðlagaði sig fljótt að stílnum og kom fram með Dizzy Gillespie og Charlie Parker. Um þetta leyti vann hann einnig með rísandi stjörnum eins og Flip Phillips, Charlie Ventura, Lennie Tristano og Lee Konitz.
Manne reis upp á stjörnuhimininn þegar hann varð hluti af starfandi hljómsveitum Woody Herman og sérstaklega Stan Kenton seint á fjórða áratugnum og snemma á fimmta áratugnum, vann til verðlauna og þróaði með sér fylgi á þeim tíma þegar djass var vinsælasta tónlistin í Bandaríkjunum. Með því að ganga til liðs við hinn harðsveifla Herman útbúnaður gerði Manne kleift að spila bebop sem hann elskaði. Hin umdeilda Kenton-hljómsveit með sínum "framsækna djass" lagði hins vegar fram hindranir og margar flóknar, ofmetnaðar útsetningar gerðu það að verkum að erfiðara var að sveifla. En Manne kunni vel að meta tónlistarfrelsið sem Kenton veitti honum og leit á það sem tækifæri til að gera tilraunir með því sem enn var mjög nýstárleg hljómsveit. Hann tók áskoruninni, fann nýja liti og takta og þróaði hæfileika sína til að veita stuðning í ýmsum tónlistaraðstæðum.
Snemma á fimmta áratugnum yfirgaf Manne New York og settist varanlega að á búgarði í afskekktum hluta Los Angeles, þar sem hann og eiginkona hans ræktuðu hesta. Frá þessum tímapunkti gegndi hann mikilvægu hlutverki í djassskóla vestanhafs og kom fram á djasssenunni í Los Angeles með Shorty Rogers, Hampton Hawes, Red Mitchell, Art Pepper, Russ Freeman, Frank Rosolino, Chet Baker, Leroy Vinnegar, Pete Jolly, Howard McGhee, Bob Gordon, Conte Candoli, Sonny Criss og fjölmargir aðrir. Margar af upptökum hans um þetta leyti voru fyrir Contemporary Records eftir Lester Koenig, þar sem Manne var um tíma með samning sem „einkarétt“ listamaður (það er, hann þurfti leyfi til að taka upp fyrir önnur útgáfufyrirtæki). ...
Heimild: Grein „Shelly Manne“ frá Wikipedia á ensku, með leyfi samkvæmt CC-BY-SA 3.0.... minna
Þýtt með aðstoð Google Translate frá Themoviedb.org
Sheldon „Shelly“ Manne (11. júní 1920 – 26. september 1984) var bandarískur djasstrommari. Oftast tengdur djass vestanhafs, var hann þekktur fyrir fjölhæfni sína og lék einnig í fjölda annarra stíla, þar á meðal Dixieland, swing, bebop, framúrstefnudjass og síðar bræðing. Hann lagði einnig sitt af mörkum til tónlistarbakgrunns hundruða Hollywood kvikmynda... Lesa meira
5.2