Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Notaleg en auðgleymd
Ef Precious er of þung fyrir þig þá er mjög hentugt að vera með mynd eins og The Blind Side við hendi. Þetta er nánast alveg eins saga (með sömu skilaboð og allt!) nema mýkri, fjölskylduvænni og skemmtilegri til áhorfs. En það þýðir auðvitað það að kraftinn sem einkenndi Precious er hvergi að finna, en þegar uppi er staðið er þetta voða notaleg "feel good" mynd sem mun svínvirka á marga og fá jafnvel suma til að gráta gleðitárum. Ég gerði það samt ekki. Af hverju? Því mér finnst ég hafa séð þessa "underdog" sögu áður, og gerða betur.
Það sem ég er mest þakklátur fyrir er hvernig þessi mynd nær að forðast það að vera viðbjóðslega væmin. Sagan býður svo sannarlega upp á það, en leikstjórinn hafði greinilega vit á því að forðast það. Myndin er líka nógu vel leikin til að við kaupum hverja einustu senu án þess að hringhvolfa augunum. Ég verð reyndar að setja stórt spurningarmerki við það hvort að Sandra Bullock átti heila gullstyttu skilið fyrir leik sinn hérna (hún var góð, en ekki SVONA góð), en miðað við hvað hún hefur leikið í mörgum slæmum myndum er erfitt að telja The Blind Side ekki vera einn af hápunktum hennar. Quinton Aaron fannst mér ekki vera neitt síðri. Hann fær áhorfandann strax á sína hlið með viðkunnanlegri og pínu dapurlegri frammistöðu sem hittir beint í mark. Hvolpaaugun hans sjá til þess.
Myndir eins og The Blind Side eru gerðar fyrir saumaklúbba, mæðgur og Hallmark-rásina, og ég er ekki að meina það á neikvæðan hátt. Það er bara þannig. Myndin er að vísu fullklisjukennd og venjuleg fyrir minn smekk. Mér fannst fínt að horfa á hana en hún snerti aldrei neitt rosalega við mér. Og þó svo að þetta sé sönn saga hefði alveg verið hægt að búa til dýpri karakterstúdíu út úr þessu öllu í stað þess að fara öruggu leiðina með efnið. En eins og ég segi, ef þú tilheyrir ofannefndum hópum þá skaltu ekki hika við það að kíkja á þessa mynd. Strangtrúaðir kvikmyndaunnendur eru beðnir um að leita aðeins lengra.
6/10
Ef Precious er of þung fyrir þig þá er mjög hentugt að vera með mynd eins og The Blind Side við hendi. Þetta er nánast alveg eins saga (með sömu skilaboð og allt!) nema mýkri, fjölskylduvænni og skemmtilegri til áhorfs. En það þýðir auðvitað það að kraftinn sem einkenndi Precious er hvergi að finna, en þegar uppi er staðið er þetta voða notaleg "feel good" mynd sem mun svínvirka á marga og fá jafnvel suma til að gráta gleðitárum. Ég gerði það samt ekki. Af hverju? Því mér finnst ég hafa séð þessa "underdog" sögu áður, og gerða betur.
Það sem ég er mest þakklátur fyrir er hvernig þessi mynd nær að forðast það að vera viðbjóðslega væmin. Sagan býður svo sannarlega upp á það, en leikstjórinn hafði greinilega vit á því að forðast það. Myndin er líka nógu vel leikin til að við kaupum hverja einustu senu án þess að hringhvolfa augunum. Ég verð reyndar að setja stórt spurningarmerki við það hvort að Sandra Bullock átti heila gullstyttu skilið fyrir leik sinn hérna (hún var góð, en ekki SVONA góð), en miðað við hvað hún hefur leikið í mörgum slæmum myndum er erfitt að telja The Blind Side ekki vera einn af hápunktum hennar. Quinton Aaron fannst mér ekki vera neitt síðri. Hann fær áhorfandann strax á sína hlið með viðkunnanlegri og pínu dapurlegri frammistöðu sem hittir beint í mark. Hvolpaaugun hans sjá til þess.
Myndir eins og The Blind Side eru gerðar fyrir saumaklúbba, mæðgur og Hallmark-rásina, og ég er ekki að meina það á neikvæðan hátt. Það er bara þannig. Myndin er að vísu fullklisjukennd og venjuleg fyrir minn smekk. Mér fannst fínt að horfa á hana en hún snerti aldrei neitt rosalega við mér. Og þó svo að þetta sé sönn saga hefði alveg verið hægt að búa til dýpri karakterstúdíu út úr þessu öllu í stað þess að fara öruggu leiðina með efnið. En eins og ég segi, ef þú tilheyrir ofannefndum hópum þá skaltu ekki hika við það að kíkja á þessa mynd. Strangtrúaðir kvikmyndaunnendur eru beðnir um að leita aðeins lengra.
6/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
John Lee Hancock, Michael Lewis
Vefsíða:
wwws.warnerbros.co.jp/theblindside
Aldur USA:
PG-13
Frumsýnd á Íslandi:
12. mars 2010
Útgefin:
29. júlí 2010