A Nightmare on Elm Street 2010
Frumsýnd: 23. júní 2010
Never Sleep Again.
95 MÍNEnska
Maður sem er þakinn brunasárum og með klær á annarri hendi ásækir unglinga í draumum þeirra. Þessi maður, Freddy Kruger, reynir að myrða unglingana í martröðum þeirra og ef honum tekst það deyja þau í raunveruleikanum. Að fyrstu virðast morðin vera af handahófi en svo kemur í ljós að fórnarlömbin eru öll tengd atviki í fortíðinni.
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Svipaðar myndir
Gagnrýni (3)
Góður Freddy, Semi Söguþráður 
Myndin byrjar ágætlega og lofar góðu. Strákur á veitingastað sofnar og tekur skyndilega hníf og sker sig á háls. Eftir það fer myndin beint niður, en ekki mikið. Helsti galli myndarinnar er einfaldlega að hún er ekki ,,creepy'' eða ,,scary''. Þú ert ekki hræddur en þér bregður samt við nokkrum bregðuatriðum og þessi mynd hefur fullt af þeim. Það eru svo mörg bregðuatriði í þessari mynd og jafnvel þegar þau ættu ekki að vera og þeir ákvaðu bara að setja hátt hljóð þannig að manni bregði.
Frammistöðurnar eru fínar en ljóskan sem er aðalhlutverkið fyrsta hálftímann er ótrúlega pirrandi. Nancy var aðeins skárri en Kyle Gallner örugglega með besta unglingaframmistöðuna. Jackie Earl Haley smellpassar í hlutverk Freddy og leikur hann mjög vel. Röddin er mjög góð en andlitið svolítið skrítið en það sleppur.
Annar stór galli myndarinnar er það að mjög lítið gerist í henni. Fyrst er bara fullt af martröðum, eingöngu vegna bregðuatriðum. Myndin teygist ógurlega á því og hefði getað verið fyllt með einhverju öðru. Seinasta hálftímann ákveður myndin svo að gera eitthvað og þá kemur mjög góður draumur (góður: gott atriði) til sögu.
6/10
Fín hryllingsmynd, því miður enginn húmor og ekki vottur af scary andrúmslofti. Nokkur góð morðatriði en með tölvuskjáinn...
Myndin byrjar ágætlega og lofar góðu. Strákur á veitingastað sofnar og tekur skyndilega hníf og sker sig á háls. Eftir það fer myndin beint niður, en ekki mikið. Helsti galli myndarinnar er einfaldlega að hún er ekki ,,creepy'' eða ,,scary''. Þú ert ekki hræddur en þér bregður samt við nokkrum bregðuatriðum og þessi mynd hefur fullt af þeim. Það eru svo mörg bregðuatriði í þessari mynd og jafnvel þegar þau ættu ekki að vera og þeir ákvaðu bara að setja hátt hljóð þannig að manni bregði.
Frammistöðurnar eru fínar en ljóskan sem er aðalhlutverkið fyrsta hálftímann er ótrúlega pirrandi. Nancy var aðeins skárri en Kyle Gallner örugglega með besta unglingaframmistöðuna. Jackie Earl Haley smellpassar í hlutverk Freddy og leikur hann mjög vel. Röddin er mjög góð en andlitið svolítið skrítið en það sleppur.
Annar stór galli myndarinnar er það að mjög lítið gerist í henni. Fyrst er bara fullt af martröðum, eingöngu vegna bregðuatriðum. Myndin teygist ógurlega á því og hefði getað verið fyllt með einhverju öðru. Seinasta hálftímann ákveður myndin svo að gera eitthvað og þá kemur mjög góður draumur (góður: gott atriði) til sögu.
6/10
Fín hryllingsmynd, því miður enginn húmor og ekki vottur af scary andrúmslofti. Nokkur góð morðatriði en með tölvuskjáinn...
Hmm......já.....
Ég hef aldrei verið neitt sérstaklega hrifinn af A Nightmare on Elm Street myndunum ekki einu sinni upprunalegu myndinni sem var gerð af Wes Craven og ekki bjóst ég við miklu af endurgerðinni. Þessi mynd reyndist vera allt í lagi þó að hún sé ekkert mjög mikil framför. Mér fannst hún örlítið spennandi framan af og Jackie Earle Haley er bara ágætur sem Freddy Krueger, kemst nálægt Robert Englund sem er það eftirminnilegasta úr gömlu Nightmare myndunum. Gallinn er bara sá að þessa mynd skortir allan ferskleika, hún stendur uppi sem klisja með þreytandi stereótýpum nema frammistaða Haley. Þetta er alveg ágætis skemmtun með nóg af hrolli og blóði en þegar uppi er staðið er þetta ekkert spes mynd. Tvær stjörnur.
Ég hef aldrei verið neitt sérstaklega hrifinn af A Nightmare on Elm Street myndunum ekki einu sinni upprunalegu myndinni sem var gerð af Wes Craven og ekki bjóst ég við miklu af endurgerðinni. Þessi mynd reyndist vera allt í lagi þó að hún sé ekkert mjög mikil framför. Mér fannst hún örlítið spennandi framan af og Jackie Earle Haley er bara ágætur sem Freddy Krueger, kemst nálægt Robert Englund sem er það eftirminnilegasta úr gömlu Nightmare myndunum. Gallinn er bara sá að þessa mynd skortir allan ferskleika, hún stendur uppi sem klisja með þreytandi stereótýpum nema frammistaða Haley. Þetta er alveg ágætis skemmtun með nóg af hrolli og blóði en þegar uppi er staðið er þetta ekkert spes mynd. Tvær stjörnur.
Alls engin martröð en hvar er hrollurinn?
Reboot-æðið heldur áfram, og fyrst þeir Michael Meyers og Jason Voorhees fengu að byrja upp á nýtt, hvers vegna skilja þá Freddy Krueger útundan? Hann er nú að mínu mati sá allra eftirminnilegasti, sem þýðir að ef einhver leikstjóri ætlar að tækla endurstillingu á þessari seríu, þá er eins gott að hann geri það vel. En það virðist ekkert vera neitt annað en bullandi óskhyggja að ætlast til þess að Platinum Dunes-fyrirtækið (stjórnað af sjálfum Michael Bay, ásamt öðrum) skili af sér hrollvekju sem er eitthvað þess virði að mæla með. Það eina góða sem hefur komið þaðan er Texas Chainsaw-endurgerðin. Annars hefur þetta kompaní sérhæft sig í því að taka klassískar myndir og eyðileggja nöfn þeirra, eins og þeir gerðu með The Amityville Horror og The Hitcher. Þessi endurgerð á A Nightmare on Elm Street er hvergi nálægt því að vera eins íkonísk og sú upprunalega (ég verð þó að viðurkenna, sú mynd eldist frekar illa) en hún er engin hörmung heldur. Samt, þrátt fyrir að margar myndir í gömlu Nightmare-seríunni hafi verið slæmar, þá fer það ekki á milli mála að hinn nýi Freddy átti miklu betri mynd skilið heldur en þetta.
Þessi mynd má eiga það að vera vel tekin upp og flott á mörgum sviðum. Einnig er ég nokkuð ánægður með Jackie Earle Haley í lykilhlutverkinu, þótt það verði seint hægt að segja að hann sé að gera eitthvað nýtt. Þessi maður virðist njóta þess að leika annaðhvort morðingja/brjálæðinga (Watchmen, Shutter Island) eða barnaperra (Little Children), og hérna leikur hann bæði. Engu að síður þá leggur hann sig allan fram að venju og reynir ekkert að apa eftir Robert Englund, heldur gerir sína eigin hluti við þennan karakter. Svarti, perralegi húmorinn, sem hefur áður einkennt hann, laumast þó inn nokkrum sinnum – undirrituðum til mikillar ánægju. Útlitið er líka mátulega ógeðslegt og kemur mjög vel út. Hins vegar þarf þessi mynd að gjalda fyrir það að leikstjóri hennar hefur ekki minnstu hugmynd um hvernig á að gera hrollvekju. Þetta bitnar auðvitað mest á spennunni, andrúmsloftinu og sjálfum Freddy.
Í leikstjórasætinu situr hér nokkur Samuel Bayer, sem hefur ekkert gert áður en tónlistarmyndbönd. Það eina sem þessi maður fær hrós fyrir er einmitt tökustíllinn, en hvað allt annað varðar þá feilar hann skömmustulega. Óþægindin vanta alveg í þessa mynd, og fyrir vikið verður hún bara frekar hæg og leiðinleg á köflum. Senur sem eiga að vera óþægilegar verða bara - kaldhæðnislega - svæfandi og einstaka sinnum hallærislegar (skotið í baðinu er t.a.m. kjánalega fyndið). Og þrátt fyrir að Haley viti alveg hvað hann er að gera í sínu hlutverki þá er Bayer alveg ófær um að gera senurnar með honum óhugnanlegar. Í stað þess að byggja upp andrúmsloft sem gerir áhorfandann óðan af spennu þá er hér einungis verið að styðjast við (hvað annað??) bregðuatriði, sem eru næstum því öll jafn fyrirsjáanleg. Bayer gerir heldur ekkert nýtt eða skemmtilegt við draumasenurnar, þar sem akkúrat er besti tíminn til að leika sér með sjónræna stílinn. Mest megnið af brjálæðinu sem við sjáum hér er eitthvað afrit af því sem við höfum séð áður og það er eiginlega ófyrirgefanlegt í mynd sem telur sig vera uppfærsla.
Ég skal samt viðurkenna það að ég hef séð þúsundfalt verri leik hjá ungu fólki í hrollvekju heldur en þann sem hér að finna. Krakkarnir standa sig ekkert illa, en þeir virka flestir svo gríðarlega áhugalausir að maður hefur engan áhuga á því að halda með þeim. Svo er handritið svo stirt að nánast hver einasta sena breytist í einhvers konar klisju, og samtölin eru meðaltalin, en þau eru hvort eð er bara beint tekin upp úr gömlu myndunum. Annars er þessi nýja Nightmare On Elm Street-mynd voða auðgleymd og ómerkileg þrátt fyrir ýmsa kosti, sem er nokkurn veginn það sama og hægt er að segja um endurgerðina á Friday the 13th og reyndar Halloween líka. Þetta er mynd sem hefði getað komið svo miklu betur út hefði Michael Bay valið einhvern aðeins hæfileikaríkari leikstjóra til að sjá um þetta allt saman. Ekki það að ég ætlist til þess að sprengjusérfræðingur eins og Bay hefði eitthvað gott auga fyrir hæfileikaríkum leikstjórum. Það mátti samt reyna.
5/10
Reboot-æðið heldur áfram, og fyrst þeir Michael Meyers og Jason Voorhees fengu að byrja upp á nýtt, hvers vegna skilja þá Freddy Krueger útundan? Hann er nú að mínu mati sá allra eftirminnilegasti, sem þýðir að ef einhver leikstjóri ætlar að tækla endurstillingu á þessari seríu, þá er eins gott að hann geri það vel. En það virðist ekkert vera neitt annað en bullandi óskhyggja að ætlast til þess að Platinum Dunes-fyrirtækið (stjórnað af sjálfum Michael Bay, ásamt öðrum) skili af sér hrollvekju sem er eitthvað þess virði að mæla með. Það eina góða sem hefur komið þaðan er Texas Chainsaw-endurgerðin. Annars hefur þetta kompaní sérhæft sig í því að taka klassískar myndir og eyðileggja nöfn þeirra, eins og þeir gerðu með The Amityville Horror og The Hitcher. Þessi endurgerð á A Nightmare on Elm Street er hvergi nálægt því að vera eins íkonísk og sú upprunalega (ég verð þó að viðurkenna, sú mynd eldist frekar illa) en hún er engin hörmung heldur. Samt, þrátt fyrir að margar myndir í gömlu Nightmare-seríunni hafi verið slæmar, þá fer það ekki á milli mála að hinn nýi Freddy átti miklu betri mynd skilið heldur en þetta.
Þessi mynd má eiga það að vera vel tekin upp og flott á mörgum sviðum. Einnig er ég nokkuð ánægður með Jackie Earle Haley í lykilhlutverkinu, þótt það verði seint hægt að segja að hann sé að gera eitthvað nýtt. Þessi maður virðist njóta þess að leika annaðhvort morðingja/brjálæðinga (Watchmen, Shutter Island) eða barnaperra (Little Children), og hérna leikur hann bæði. Engu að síður þá leggur hann sig allan fram að venju og reynir ekkert að apa eftir Robert Englund, heldur gerir sína eigin hluti við þennan karakter. Svarti, perralegi húmorinn, sem hefur áður einkennt hann, laumast þó inn nokkrum sinnum – undirrituðum til mikillar ánægju. Útlitið er líka mátulega ógeðslegt og kemur mjög vel út. Hins vegar þarf þessi mynd að gjalda fyrir það að leikstjóri hennar hefur ekki minnstu hugmynd um hvernig á að gera hrollvekju. Þetta bitnar auðvitað mest á spennunni, andrúmsloftinu og sjálfum Freddy.
Í leikstjórasætinu situr hér nokkur Samuel Bayer, sem hefur ekkert gert áður en tónlistarmyndbönd. Það eina sem þessi maður fær hrós fyrir er einmitt tökustíllinn, en hvað allt annað varðar þá feilar hann skömmustulega. Óþægindin vanta alveg í þessa mynd, og fyrir vikið verður hún bara frekar hæg og leiðinleg á köflum. Senur sem eiga að vera óþægilegar verða bara - kaldhæðnislega - svæfandi og einstaka sinnum hallærislegar (skotið í baðinu er t.a.m. kjánalega fyndið). Og þrátt fyrir að Haley viti alveg hvað hann er að gera í sínu hlutverki þá er Bayer alveg ófær um að gera senurnar með honum óhugnanlegar. Í stað þess að byggja upp andrúmsloft sem gerir áhorfandann óðan af spennu þá er hér einungis verið að styðjast við (hvað annað??) bregðuatriði, sem eru næstum því öll jafn fyrirsjáanleg. Bayer gerir heldur ekkert nýtt eða skemmtilegt við draumasenurnar, þar sem akkúrat er besti tíminn til að leika sér með sjónræna stílinn. Mest megnið af brjálæðinu sem við sjáum hér er eitthvað afrit af því sem við höfum séð áður og það er eiginlega ófyrirgefanlegt í mynd sem telur sig vera uppfærsla.
Ég skal samt viðurkenna það að ég hef séð þúsundfalt verri leik hjá ungu fólki í hrollvekju heldur en þann sem hér að finna. Krakkarnir standa sig ekkert illa, en þeir virka flestir svo gríðarlega áhugalausir að maður hefur engan áhuga á því að halda með þeim. Svo er handritið svo stirt að nánast hver einasta sena breytist í einhvers konar klisju, og samtölin eru meðaltalin, en þau eru hvort eð er bara beint tekin upp úr gömlu myndunum. Annars er þessi nýja Nightmare On Elm Street-mynd voða auðgleymd og ómerkileg þrátt fyrir ýmsa kosti, sem er nokkurn veginn það sama og hægt er að segja um endurgerðina á Friday the 13th og reyndar Halloween líka. Þetta er mynd sem hefði getað komið svo miklu betur út hefði Michael Bay valið einhvern aðeins hæfileikaríkari leikstjóra til að sjá um þetta allt saman. Ekki það að ég ætlist til þess að sprengjusérfræðingur eins og Bay hefði eitthvað gott auga fyrir hæfileikaríkum leikstjórum. Það mátti samt reyna.
5/10
Tengdar fréttir
23.10.2020
Klassískar hrollvekjur í bíó á hrekkjavöku
16.05.2017
Áhugaverðir költ- og hryllingstitlar á Blu