The Sorcerer's Apprentice 2010
Justwatch
Frumsýnd: 6. ágúst 2010
It's The Coolest Job Ever.
109 MÍNEnska
Balthazar Blake er mikill galdrameistari í Manhattan í New York nútímans, og reynir að verja borgina fyrir erkióvini sínum, Maxim Horvath. Balthazar getur þó ekki gert það alveg af sjálfsdáðum, þannig að hann fær í lið með sér Dave Stuttler, venjulegan strák að því er virðist, en með leynda hæfileika. Galdrameistarinn gefur aðstoðarmanni sínum innsýn... Lesa meira
Balthazar Blake er mikill galdrameistari í Manhattan í New York nútímans, og reynir að verja borgina fyrir erkióvini sínum, Maxim Horvath. Balthazar getur þó ekki gert það alveg af sjálfsdáðum, þannig að hann fær í lið með sér Dave Stuttler, venjulegan strák að því er virðist, en með leynda hæfileika. Galdrameistarinn gefur aðstoðarmanni sínum innsýn í galdralistina og saman leggja þeir til atlögu við illu öflin. ... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Froðulegur eltingarleikur 
Í Sorcerer's Apprentice fylgjumst við með góðum og illum galdramönnum í hasar og usla á okkar tímum. Jay Baruchel leikur nörd sem uppgvötar köllun sína og Nicolas Cage leikur eldri galdramanninn sem veit allt betur. Alfred Molina fer svo með hlutverk vonda galdramannsins sem vill vekja ævaforna norn til lífsins. Sorcerer's Apprentice hefur slappan og ófrumlegan söguþráð með klisjukenndum uppákomum en einhvern veginn tekst henni að vera smá skemmtileg. Keyrslan er hröð og dettur sjaldan niður og Nicolas Cage lífgar svolítið upp á myndina með sterkum leik enda klassaleikari á ferð. Jay Baruchel er hins vegar virkilega ósannfærandi hér, ég var ekki að kaupa frammistöðu hans. Ég veit ekki hvað ég á að segja um Alfred Molina, hann svona rétt sleppur. Sorcerer's Apprentice stendur ekki upp úr á neinn hátt en það má alveg kíkja á hana, þetta er miðjumoð.
Í Sorcerer's Apprentice fylgjumst við með góðum og illum galdramönnum í hasar og usla á okkar tímum. Jay Baruchel leikur nörd sem uppgvötar köllun sína og Nicolas Cage leikur eldri galdramanninn sem veit allt betur. Alfred Molina fer svo með hlutverk vonda galdramannsins sem vill vekja ævaforna norn til lífsins. Sorcerer's Apprentice hefur slappan og ófrumlegan söguþráð með klisjukenndum uppákomum en einhvern veginn tekst henni að vera smá skemmtileg. Keyrslan er hröð og dettur sjaldan niður og Nicolas Cage lífgar svolítið upp á myndina með sterkum leik enda klassaleikari á ferð. Jay Baruchel er hins vegar virkilega ósannfærandi hér, ég var ekki að kaupa frammistöðu hans. Ég veit ekki hvað ég á að segja um Alfred Molina, hann svona rétt sleppur. Sorcerer's Apprentice stendur ekki upp úr á neinn hátt en það má alveg kíkja á hana, þetta er miðjumoð.
Cage er góður en myndin alls ekki
Það virðist bara tíðkast nokkrum sinnum á áratugi að Bruckheimer komi með eitthvað sem hægt er að kalla gott bíó, en ekki eitthvað sem bara lítur vel út og hendir framan í okkur eitthvað grautþunnt innihald sem við höfum oft áður séð. Í augum kvikmyndaáhugamanna getur það verið bannvænt að hugsa til samstarfs Bruckheimers og Disney. Ég lít á Pirates of the Caribbean-seríuna sem algjöra undantekningu en í flestum tilfellum eru leiknar Disney-myndir alltof öruggar, dæmigerðar, væmnar og í mörgum tilfellum metnaðarlausar. Það er eins og gæðastandardinn skipti engu máli og stúdíóið heldur að það hali inn pening einungis útaf merkinu, og það sorglega er að það hefur oftast rétt fyrir sér. Bruckheimer hefur samt gert góða hluti, en það líður gjarnan langt á milli þeirra.
The Sorcerer's Apprentice lyktar af metnaðarleysi og formúlu. Skemmtanagildi er takmarkað og maður skynjar það strax að allir sem komu nálægt henni unnu vinnuna sína útaf peningnum. Og eins og gengur og gerist í Bruckheimer-myndum þá er mikið fjármagn lagt í umbúðirnar, en sömuleiðis held ég að það sé gert til að fela það sem mest hvað innihaldið er óspennandi, klisjukennt og teygt miðað við hversu einfaldur söguþráðurinn er. Ég er samt mjög feginn yfir því hvað myndin skánaði mikið eftir fyrsta þriðjunginn, því hún byrjar alls ekki vel. Fyrst fáum við asnalega uppsett prologue, síðan vondar senur með glötuðum barnaleikara og svo hasar sem er svo illa leikstýrður að manni svimar. Ég var farinn að eiga von á því versta þegar myndin byrjaði allt í einu að batna í miðkaflanum. Ég var farinn að hlæja oftar en ég bjóst við og var byrjaður að njóta myndarinnar lúmskt. Svo þegar heili minn er loks búinn að fyllast smá bjartsýni fyrir rest þá byrjar ræman skyndilega að dala aftur í lokahlutanum. Urr.
Jay Baruchel er reyndar fínn ungur leikari sem hefur sýnt áður að hann leyni á sér karisma. Það er samt ekki mikið af slíku til staðar hér og í raun er hann bara að taka sama leik og hann gerði í Shes Out of My League, nema þar var persóna hans skemmtilegri og áhorfandinn tengdi sig betur við hana. Nic Cage er samt að fíla sig í tætlur í þessari mynd, og það eitt og sér gerir hana naumlega þess virði að horfa á. Cage, eins og flestir vita, nýtur sín best þegar hann fær að ofleika og vera pínu brjálaður, og hér gerir hann það vel. Það er m.a.s. eins og hann viti hvað hann er að taka þátt í aumri mynd og þess vegna ákvað hann að leika sér eins og hann gat með sitt hlutverk. Hefði alls ekki viljað sjá einhvern annan. Cage gerir það að verkum að myndin fái meira en fjarka hjá mér í einkunn. Afgangurinn af leikurunum er svo óathyglisverður að ég man varla eftir hverjir voru til staðar. Ég man bara hvað Alfred Molina fékk lítið að gera og var bara stöðugt að koma og fara án þess að skilja eina einustu senu eftir sig sem var almennilega góð. Synd, þar sem hann einmitt stal senunni í *hinni* Disney/Bruckheimer-mynd sumarsins, Prince of Persia.
The Sorcerer's Apprentice er enn ein tilraun framleiðandans til að koma í gang nýrri bíómyndaseríu sem á að ná hæðum Pirates-myndanna (eða kannski höfða til Harry Potter-hópanna?), og honum mistekt enn einu sinni, augljóslega. Myndin hefur fínustu kosti og ýmsar óvenju traustar senur en ég held að þau móment hafi orðið til af slysni, því framleiðslan er eitthvað svo áberandi áhugalaus. Með öðrum leikstjóra, aðeins beittara og ferskara handriti hefði þetta getað orðið jafngott og fyrsta Pirates. Cage er að vísu enginn Johnny Depp, en hann er engu að síður fjörugur og semí minnisstæður.
5/10
Svöl tilvísun í Fantasiu-teiknimyndina samt, og gaman að heyra aðeins í klassíska stefinu.
Það virðist bara tíðkast nokkrum sinnum á áratugi að Bruckheimer komi með eitthvað sem hægt er að kalla gott bíó, en ekki eitthvað sem bara lítur vel út og hendir framan í okkur eitthvað grautþunnt innihald sem við höfum oft áður séð. Í augum kvikmyndaáhugamanna getur það verið bannvænt að hugsa til samstarfs Bruckheimers og Disney. Ég lít á Pirates of the Caribbean-seríuna sem algjöra undantekningu en í flestum tilfellum eru leiknar Disney-myndir alltof öruggar, dæmigerðar, væmnar og í mörgum tilfellum metnaðarlausar. Það er eins og gæðastandardinn skipti engu máli og stúdíóið heldur að það hali inn pening einungis útaf merkinu, og það sorglega er að það hefur oftast rétt fyrir sér. Bruckheimer hefur samt gert góða hluti, en það líður gjarnan langt á milli þeirra.
The Sorcerer's Apprentice lyktar af metnaðarleysi og formúlu. Skemmtanagildi er takmarkað og maður skynjar það strax að allir sem komu nálægt henni unnu vinnuna sína útaf peningnum. Og eins og gengur og gerist í Bruckheimer-myndum þá er mikið fjármagn lagt í umbúðirnar, en sömuleiðis held ég að það sé gert til að fela það sem mest hvað innihaldið er óspennandi, klisjukennt og teygt miðað við hversu einfaldur söguþráðurinn er. Ég er samt mjög feginn yfir því hvað myndin skánaði mikið eftir fyrsta þriðjunginn, því hún byrjar alls ekki vel. Fyrst fáum við asnalega uppsett prologue, síðan vondar senur með glötuðum barnaleikara og svo hasar sem er svo illa leikstýrður að manni svimar. Ég var farinn að eiga von á því versta þegar myndin byrjaði allt í einu að batna í miðkaflanum. Ég var farinn að hlæja oftar en ég bjóst við og var byrjaður að njóta myndarinnar lúmskt. Svo þegar heili minn er loks búinn að fyllast smá bjartsýni fyrir rest þá byrjar ræman skyndilega að dala aftur í lokahlutanum. Urr.
Jay Baruchel er reyndar fínn ungur leikari sem hefur sýnt áður að hann leyni á sér karisma. Það er samt ekki mikið af slíku til staðar hér og í raun er hann bara að taka sama leik og hann gerði í Shes Out of My League, nema þar var persóna hans skemmtilegri og áhorfandinn tengdi sig betur við hana. Nic Cage er samt að fíla sig í tætlur í þessari mynd, og það eitt og sér gerir hana naumlega þess virði að horfa á. Cage, eins og flestir vita, nýtur sín best þegar hann fær að ofleika og vera pínu brjálaður, og hér gerir hann það vel. Það er m.a.s. eins og hann viti hvað hann er að taka þátt í aumri mynd og þess vegna ákvað hann að leika sér eins og hann gat með sitt hlutverk. Hefði alls ekki viljað sjá einhvern annan. Cage gerir það að verkum að myndin fái meira en fjarka hjá mér í einkunn. Afgangurinn af leikurunum er svo óathyglisverður að ég man varla eftir hverjir voru til staðar. Ég man bara hvað Alfred Molina fékk lítið að gera og var bara stöðugt að koma og fara án þess að skilja eina einustu senu eftir sig sem var almennilega góð. Synd, þar sem hann einmitt stal senunni í *hinni* Disney/Bruckheimer-mynd sumarsins, Prince of Persia.
The Sorcerer's Apprentice er enn ein tilraun framleiðandans til að koma í gang nýrri bíómyndaseríu sem á að ná hæðum Pirates-myndanna (eða kannski höfða til Harry Potter-hópanna?), og honum mistekt enn einu sinni, augljóslega. Myndin hefur fínustu kosti og ýmsar óvenju traustar senur en ég held að þau móment hafi orðið til af slysni, því framleiðslan er eitthvað svo áberandi áhugalaus. Með öðrum leikstjóra, aðeins beittara og ferskara handriti hefði þetta getað orðið jafngott og fyrsta Pirates. Cage er að vísu enginn Johnny Depp, en hann er engu að síður fjörugur og semí minnisstæður.
5/10
Svöl tilvísun í Fantasiu-teiknimyndina samt, og gaman að heyra aðeins í klassíska stefinu.
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Manfred Lehmann, Carlo Bernard, Janie Woods-Morris
Vefsíða:
movies.disney.com/the-sorcerers-apprentice
Aldur USA:
PG
Frumsýnd á Íslandi:
6. ágúst 2010
Útgefin:
9. desember 2010
Bluray:
9. desember 2010